۱اَی خُداوند، داوُود و پگِ مُشکِلات شی ره دَ یاد خُو بَیرُو
۲که چِطور اُو دَ خُداوند قَسم خورد
و بَلدِه قادِرِ مُطلَقِ یعقُوب نَذر کده گُفت:
۳”دَ اُتاقِ خانِه خُو داخِل نَمُوشُم
و دَ جاگِه خاو خُو دَر نَمییُم؛
۴خاو ره دَ چِیمای خُو راه نَمِیدُم
و کِرپَکای خُو ره نَمیلُم که از خاو گِرَنگ شُنه،
۵تا غَیتِیکه یگ جای بَلدِه خُداوند پَیدا کنُم
یگ جای بُود-و-باش بَلدِه قادِرِ مُطلَقِ یعقُوب.“
۶اینه، مو دَ «بَیت اُللَحَمِ» اِفراته دَ بارِه صندُوقِ عھد شِنِیدی
و اُو ره دَ دَشت های «یعار» پَیدا کدی.
۷بیِید که دَ جای بُود-و-باشِ ازُو بوری
و دَ پیشِ قَدمگاهِ ازُو پرستِش کنی.
۸اَی خُداوند، باله شُو و دَ اِستراحتگاهِ خُو بیه،
خود تُو و صندُوقی که نشانی قُدرت تُو اَسته.
۹بیل که پیشوایون تُو قد عدالت پوشَنده شُنه
و مومنِین تُو آوازِ خوشی بُر کُنه.
۱۰از خاطرِ خِدمتگار خُو داوُود،
از پادشاهِ مَسَح شُدِه خُو رُوی گردو نَشُو.
۱۱خُداوند بَلدِه داوُود قَسم خورد؛
یقِیناً اُو از قَسم خُو پس نَمِیگرده.
اُو گُفت: ”از ثَمرِ پُشتِ کمر تُو
یگ نفر ره دَ بَلِه تَخت تُو مِیشندَنُم.
۱۲اگه باچه های تُو عهد مَره نِگاه کُنه
و از فرمان های مه که بَلدِه ازوا یاد مِیدیُم اِطاعَت کُنه،
اوخته باچه های ازوا ام
تا اَبَد دَ بَلِه تَخت تُو مِیشِینه.“
۱۳چُون خُداوند صَهیون ره اِنتِخاب کده
و خوش دَشته که جای بُود-و-باشِ ازُو بَشه.
۱۴ اُو گُفت: ”اِی اِستراحتگاهِ مه اَسته تا اَبَداُلاباد.
دَ اِینجی جای-دَ-جای مُوشُم،
چراکه ما اِی ره خوش کدیم.
۱۵دَی‌خانه های شی ره کَلو بَرکت مِیدیُم
و مردُمای غرِیب شی ره قد نان سیر مُونُم.
۱۶پیشوایون شی ره قد نِجات مُوپوشَنُم
و مومنِین شی قد آوازِ خوشی سرُود میخانه.
۱۷دَ اُونجی بَلدِه داوُود یگ شاخ سَوزدلجی مُونُم؛
بَلدِه مَسَح شُدِه خُو یگ چِراغ آماده کدیم.
۱۸دُشمنای شی ره قد شَرم مُوپوشَنُم،
لیکِن تاجِ ازُو دَ بَلِه سر شی جَلجَل مُونه.“