۱اَی خُداوند، دُعای مَره بِشنَو؛
بخاطرِ وفاداری خُو دَ ناله-و-زاری مه گوش بِدی
و بخاطرِ عدالت خُو دُعای مَره قبُول کُو.
۲قد خِدمتگار خُو از راهِ قضاوَت پیش نَیا،
چراکه هیچ اِنسان دَ حُضُور تُو عادِل نِییه.
۳دُشمو بَلای جان مه شُده،
زِندگی مَره دَ خاک برابر کده
و مَره مجبُور کده که دَ جایای ترِیک بُود-و-باش کنُم،
مِثلِ کسای که غَدر وخت پیش مُرده.
۴پس روحِ مه دَ وجُود مه ضُعف کده
و دِل مه دَ سِینِه مه وَحشَت زَده شُده.
۵ما روزای سابِق ره دَ یاد خُو میرُم؛
دَ بارِه تمامِ اعمال تُو فِکر مُونُم
و دَ بارِه کارای دِست تُو چورت مِیزَنُم.
۶ما دِستای خُو ره سُون ازتُو دِراز مُونُم،
جان مه رقمِ زمِینِ خُشک اَلّی تُشنِه ازتُو یَه. سِلاه.
۷اَی خُداوند، دُعای مَره دَ زُودی قبُول کُو،
چراکه روحِ مه از حال رفته.
رُوی خُو ره از مه تاشه نَکُو،
اگه نَه، ما رقمِ کسای مُوشُم که دَ گور موره.
۸بیل که دَ غَیتِ صُبح از رَحمت تُو بِشنَوُم،
چراکه ما دَزتُو تَوَکُل مُونُم.
دَ راهی که ما باید بورُم، اُو ره دَزمه نِشو بِدی،
چراکه جان خُو ره دَ حُضُورِ ازتُو میرُم.
۹اَی خُداوند، مَره از چنگِ دُشمنای مه خلاص کُو،
چراکه دَزتُو پناه اَوُردیم.
۱۰مَره تعلِیم بِدی تا خاست-و-اِرادِه ازتُو ره دَ جای بیرُم،
چراکه تُو خُدای مه اَستی.
بیل که روحِ مِهربان تُو مَره دَ زمِینِ اَوار هِدایت کُنه.
۱۱اَی خُداوند، بخاطرِ نام خُو مَره زِنده نِگاه کُو
و مُطابِقِ عدالت خُو جان مَره از سختی-و-مُشکِلات بُر کُو.
۱۲بخاطرِ رَحمت خُو مُخالِفای مَره نابُود کُو
و پگِ دُشمنای جان مَره از بَین بُبر،
چراکه ما خِدمتگار تُو اَستُم.