۱آسمو بُزُرگی-و-جلالِ خُدا ره بَیان مُونه
و فَلَک از کارای دِستِ ازُو توره مُوگیه.
۲روز از پُشتِ روز اَمَده توره گُفته موره
و شاو از پُشتِ شاو اَمَده شِناسِ خُدا ره اِعلان کده موره.
۳نَه توره اَسته و نَه کلام؛
آوازِ ازوا ام شِنِیده نَمُوشه،
۴ ولے آوازِ ازوا دَ تمامِ زمی مِیرَسه
و کلِمه های ازوا تا آخِرای دُنیا.
خُدا دَ آسمو بَلدِه آفتَو یگ خَیمه ایستَلجی کده
۵و آفتَو رقمِ داماد اَلّی از خَیمِه خُو بُرو مییه
و مِثلِ یگ مردِ قَوی قد خوشی دَ مَیدو مُودَوه.
۶بُر شُدونِ ازُو از یگ گوشِه آسمو اَسته
و دَور خوردون شی تا گوشِه دِیگه؛
هیچ چِیز از گرمی ازُو تاشه شُده نَمِیتَنه.
۷شریعتِ خُداوند کامِل اَسته و جان ره تازه مُونه،
فرمان های خُداوند قابِلِ اِعتِماد اَسته و دَ آدمِ نادو حِکمت مِیدیه.
۸دستُورای خُداوند راست اَسته و دِل ره خوش مُونه،
احکامِ خُداوند پاک اَسته و چِیمِ اِنسان ره روشو مُونه.
۹ترسِ خُداوند پاک اَسته و تا اَبَد پایَدار مُومنه،
قضاوَت های خُداوند حق و کامِلاً عادِلانه اَسته.
۱۰از طِلّا کده دِلکش اَسته حتیٰ از طِلّای خالِص کده؛
از عسل کده شِیرِین‌تَر اَسته، حتیٰ از قطره های کَندُوی عسل کده.
۱۱خِدمتگار تُو ام دَ وسِیلِه ازوا خبردار مُوشه،
و دَ نِگاه کدونِ ازوا اَجرِ بُزُرگ وجُود دَره.
۱۲کِی مِیتَنه که خطاهای خُو ره پَی بُبره؟
مَره از خطاهای مه که از مه تاشه یَه پاک کُو!
۱۳امچُنان خِدمتگار خُو ره از گُناه های قَصدی دُور نِگاه کُو،
نَیل که دَ بَلِه مه حاکِم شُنه؛
اوخته ما مِیتنُم که بےعَیب و از گُناهِ بُزُرگ پاک بَشُم.
۱۴اَی خُداوند، اَی قاده-و-پناهگاه و نِجات دِهِندِه مه،
بیل که توره های دان مه و راز-و-نیازِ دِل مه قابِلِ قبُول تُو بَشه.