۱آدمای لَوڈه-و-بےشعُور دَ دِل خُو مُوگیه:
”خُدا وجُود نَدره!“
اُونا فاسِد اَسته و مُرتکِب شرارَت های پلِید مُوشه،
دَ مینکلِ ازوا هیچ کس کارِ نیک انجام نَمِیدیه.
۲خُدا از عالمِ باله سُون بَنی آدم توخ مُونه،
تا بِنگره که آیا کُدَم آدمِ دانا وجُود دَره که دَ طلبِ خُدا بَشه؟
۳پگِ ازوا از راه بُر شُده و قتی فاسِد گشته؛
دَ مینکلِ ازوا هیچ کس کارِ نیک انجام نَمِیدیه، حتیٰ یگ نفر ام نَه!
۴آیا آدمای شرِیر-و-بَدکار هیچ دانایی نَدره
که قَوم مَره رقمِ نان اَلّی مُوخوره و خُدا ره یاد نَمُونه؟
۵پس دَ جای که هیچ ترس وجُود نَدره، اُونا سخت وَحشَت زَده مُوشه،
چُون خُدا استُغونای محاصِره کُنِنده های تُو ره تِیت‌پَرَک مُونه.
تُو اُونا ره شرمِنده مُونی، چراکه خُدا اُونا ره رانده.
۶کشکِه نِجات بَلدِه اِسرائیل از صَهیون بییه!
وختی خُدا خوشبَختی قَوم خُو ره دُوباره بیره،
یعقُوب خوشی مُونه، اِسرائیل خوشحال مُوشه.