۱اَی خُدا، اِنصاف خُو ره دَ پادشاه عطا کُو،
و عدالت خُو ره دَ باچِه پادشاه.
۲تا اُو قَوم تُو ره قد عدالت قضاوَت کُنه
و مردُمای غرِیب تُو ره قد اِنصاف.
۳کوه ها بَلدِه قَوم فَیض-و-سلامَتی بیره
و تِپه ها دَ وسِیلِه عدالت مَنبِع صُلح-و-سلامَتی بَشه.
۴اُو دَ دادِ آدمای سِتَمدِیدِه قَوم بِرَسه
و بچکِیچای آدمای مُحتاج ره نِجات بِدیه
و ظالِما ره سرکوب کُنه.
۵اُونا از تُو ترس دَشته بَشه
تا زمانی که آفتَو باقی اَسته
و تا وختِیکه ماهتَو برقرار اَسته، دَ تمامِ نسل ها.
۶ پادشاه رقمِ بارِشی بَشه که دَ بَلِه سَوزِه دِرَو شُده مُوباره،
مِثلِ قطره های بارو که زمی ره سیرآو مُونه.
۷بیل که دَ زمانِ ازُو آدمای عادِل رُشد کُنه
و سلامَتی-و-آبادی پِرَیمو تا وختی بَشه
که ماهتَو برقرار اَسته.
۸اُو از دریا تا دریا حُکمرانی کُنه
و از دریای فَرات تا آخِرای زمی.
۹باشِنده های بیابو دَ برابرِ ازُو زانُو بِزنه
و دُشمنای شی خاک ره بِلیسه.
۱۰پادشایونِ تَرشِیش و مَملَکَت های جزِیره ها
بَلدِه ازُو باج بِدیه؛
و پادشایونِ شِبا و سَبا بَلدِه شی هدیه ها تقدِیم کُنه.
۱۱تمامِ پادشایو دَ برابرِ ازُو سر خَم کُنه
و پگِ مِلَّت ها دَز شی خِدمت کُنه.
۱۲چُون اُو آدمِ مُحتاج ره وختِیکه ناله-و-فریاد مُونه، خلاصی مِیدیه
و ام آدمِ غرِیب و کسی ره که مَدَدگار نَدره.
۱۳اُو دَ آدمِ ناتو و مُحتاج دِلسوزی مُونه
و جانِ آدمای مُحتاج ره نِجات مِیدیه.
۱۴جانِ ازوا ره از ظُلم و سِتَم خلاص مُونه،
چراکه خُونِ ازوا دَ نظرِ ازُو بااَرزِش اَسته.
۱۵ پادشاه زِنده باد!
طِلّای شِبا دَزُو تقدِیم شُنه؛
مردُم دایم بَلدِه ازُو دُعا کُنه
و تمامِ روز بَلدِه ازُو بَرکت طلب کُنه.
۱۶غَلّه-و-دانه دَ زمی پِرَیمو شُنه،
و دَ بَلِه کوه ها مَوج بِزَنه و ثَمر شی رقمِ لِبنان بَشه؛
و مردُم دَ شارا مِثلِ علفِ زمی اَلّی رُشد کُنه.
۱۷نامِ ازُو تا اَبَد باقی بُمنه
و شُهرَت شی تا زمانِیکه آفتَو برقرار اَسته.
پگِ مِلَّت ها دَ وسِیلِه ازُو بَرکت پَیدا کُنه
و اُونا اُو ره نیکبَخت بُگیه.
۱۸حمد-و-ثنا دَ خُداوند-خُدا، خُدای اِسرائیل،
دَمزُو که تنها اُو کارای عجِیب انجام مِیدیه.
۱۹حمد-و-ثنا دَ نامِ پُرجلالِ ازُو تا اَبَداُلاباد!
تمامِ زمی پُر از بُزُرگی-و-جلالِ ازُو باد!
آمین! آمین!
۲۰دُعاهای داوُود باچِه یسّی خَتم شُد.