۱اَی خُداوندِ لشکرها،
چِیقَس دِلپسند اَسته جای بُود-و-باش تُو!
۲جان مه دِق شُده، بَلکِه مِیتَپه بَلدِه حَولی های خُداوند.
دِل مه و جِسم مه بَلدِه خُدای زِنده فریادِ خوشی مُونه.
۳حتیٰ گُنجِشک بَلدِه خُو یگ خانه پَیدا کده
دَ بَغلِ قُربانگاه های تُو،
و غُچی بَلدِه خُو وور جور کده
تا چُوچه های خُو ره دَ اُونجی بیله، اَی خُداوندِ لشکرها،
پادشاهِ مه و خُدای مه.
۴نیک دَ بَختِ کسای که دَ خانِه تُو بُود-و-باش دَره؛
اُونا همیشه تُو ره حمد-و-ثنا مُوگیه. سِلاه
۵نیک دَ بَختِ مردُمای که قُوَت شی از تُو یَه
و دِلِ ازوا بَلدِه راه های خانِه ازتُو مِیتَپه.
۶وختِیکه اُونا از دَرِّه «بَکا» تیر مُوشه،
چشمه ھا ازُونجی جاری مُوشه
و بارِش ام نَوُر ها ره پُر مُونه.
۷اُونا از قُوَت دَ قُوَت پیش موره
و هر کُدَم شی دَ صَهیون دَ حُضُورِ خُدا حاضِر مُوشه.
۸اَی خُداوند، خُدای لشکر ھا، دُعای مَره بِشنَو!
اَی خُدای یعقُوب، گوش بِگِیر. سِلاه
۹اَی خُدا، اَی سِپر مو، توخ کُو،
سُون رُوی مَسَح شُدِه خُو نظر کُو.
۱۰چُون تیر کدونِ یگ روز دَ حَولی های تُو بِهتَر اَسته
از هزار روز دَ هر جای دِیگه.
درگه‌وانی خانِه خُدای خُو ره کَلوتَر خوش دَرُم،
نِسبَت دَ زِندگی کدو دَ خَیمه ھای شرارَت،
۱۱چراکه خُداوند-خُدا آفتَو و سِپر مو اَسته؛
اُو فَیض و عِزَت-و-اِحتِرام مِیدیه.
اُو ھیچ چِیزِ خُوب ره دِریغ نَمُونه
از کسای که دَ راستی-و-بےعَیبی رفتار مُونه.
۱۲اَی خُداوندِ لشکرها،
نیک دَ بَختِ کسی که دَزتُو تَوَکُل دَره.