۱بعد ازُو چِیزا ما توخ کدُم و دِیدُم که یگ درگه دَ عالمِ باله واز اَسته و امُو آواز ره که دَ اوّل شِنِیده بُودُم که رقمِ آوازِ شیپُور قد ازمه گپ مِیزَد، بسم گُفت: ”دَ اِینجی باله بیه و ما چِیزای ره بَلدِه تُو نِشو مِیدیُم که بعد ازی باید واقِع شُنه.“ ۲بےبلغه دَ زیرِ تاثِیرِ روح قرار گِرِفتُم و دِیدُم که دَ عالمِ باله یگ تَخت اَسته و دَ بَلِه امزُو تَخت یَگو کس شِشته. ۳امُو که دَ اُونجی شِشتُد رقمِ سنگِ یَشم و عقِیق نُورانی معلُوم مُوشُد و دَ گِرداگِردِ تَخت یگ رنگِین کمان بُود که رقمِ زَمَرُد اَلّی دَ نظر مُوخورد. ۴دَ گِرداگِردِ تَخت، بِیست و چار تَختِ دِیگه بُود و دَ بَلِه امزُو تَخت ها بِیست و چار بُزُرگ شِشتُد که کالای سفید دَ جان خُو دَشت و دَ سرِ هر کُدَمِ ازوا تاج طِلّایی بُود. ۵امزُو تَخت آتِشَک ها و غُرِشِ ها و گُرگُردراغ ها بُر مُوشُد. دَ پیشِ رُوی تَخت هفت چِراغ مُوسوخت که هفت روحِ خُدا اَسته. ۶امچُنان دَ پیشِ رُوی تَخت یگ چِیز رقمِ دریای شِیشه معلُوم مُوشُد، رقمِ بِلَور. دَ مینکلِ تَخت و دَ گِرداگِردِ تَخت چار مَوجُودِ زِنده بُود که پُشت و پیشِ ازوا پُر از چِیم بُود. ۷مَوجُودِ زِندِه اوّل رقمِ شیر بُود، دوّمی شی رقمِ گوسَله بُود، سِوّمی شی چِهرِه رقمِ اِنسان دَشت و چارُمی شی رقمِ بُرگُجِ پَرواز کده بُود. ۸امُو چار مَوجُود زِنده هر کُدَم شی شَش بال دَشت و گِرداگِرد و طرفِ داخِلِ بال ها پُر از چِیم بُود. اُونا شاو و روز بِدُونِ دَمراسی مُوگُفت:
”قُدُوس، قُدُوس، قُدُوس،
خُداوند-خُدای قادِرِ مُطلَق
که بُود و اَسته و مییه.“
۹هر غَیتِیکه امُو مَوجُوداتِ زِنده امُو ره که دَ بَلِه تَخت شِشتُد و تا اَبَد زِنده یَه، بُزُرگی-و-جلال دَده اِحتِرام و شُکر-و-سِپاس مُوکد، ۱۰امُو بِیست و چار بُزُرگ دَ حُضُورِ امزُو که دَ تَخت شِشتُد و تا اَبَد زِنده یَه موفتَد و اُو ره پرستِش مُوکد؛ اُونا تاج های خُو ره دَ پیشِ رُوی تَخت پورته کده مُوگُفت:
۱۱”اَی خُداوند-خُدای مو، تُو لایق شی ره دَری
که جلال و حُرمَت و قُدرت پَیدا کُنی،
چُون تُو تمامِ چِیزا ره خَلق کدی
و دَ خاست-و-اِرادِه ازتُو اُونا دَ وجُود اَمَده و اَسته.“