۱ خو د راحيل نه د يعقوب هيڅ بچى پېدا شوى نۀ وُو. نو په راحيل خپله خور بده لګېده او يعقوب ته يې ووئيل، ”زۀ غواړم چې زما نه دې هم بچى وى ګنې زۀ به مړه شم.“ ۲ يعقوب راحيل ته غصه شو او وې فرمائيل، ”زۀ خو څۀ خُدائ پاک نۀ يم چې تۀ مې د بچو نه محرومه کړې يې.“ ۳ هغې ووئيل، ”زما وينځه بِلهاه بوځه، د هغې سره څمله، نو د هغې نه به زما دپاره بچى پېدا شى. او د هغې په وجه به زما کور آباد شى.“ ۴ نو هغې بِلهاه خپل خاوند له ورکړه او هغه د هغې سره څملاستو. ۵ بِلهاه اُميدواره شوه او د يعقوب يو زوئ ترې پېدا شو. ۶ راحيل ووئيل، ”خُدائ پاک زما په حق کښې فېصله کړې ده. هغۀ زما سوال اورېدلے دے او ما له يې يو زوئ راکړے دے.“ نو د هغۀ نوم يې دان کېښودو. ۷ بِلهاه يو ځل بيا اُميدواره شوه او د يعقوب ترې دوېم زوئ وشو. ۸ راحيل ووئيل، ”ما د خپلې خور سره لويه مقابله کړې ده. خو ما ګټلې ده.“ نو د هغۀ نوم يې نفتالى کېښودو. ۹ چې کله لِياه ته دا پته ولګېده چې د هغې به نور بچى نۀ کيږى، نو هغې خپله وينځه زِلفه يعقوب له ورکړه چې ښځه يې شى. ۱۰ بيا د زِلفه نه د يعقوب يو زوئ وشو. ۱۱ لِياه ووئيل، ”زۀ بختوره يم.“ نو د هغۀ نوم يې جاد کېښودو. ۱۲ د زِلفه نه د يعقوب يو بل زوئ وشو، ۱۳ او لِياه ووئيل، ”زۀ څومره خوشحاله يم. اوس به ښځې ما ته خوشحاله وائى.“ نو هغې د هغۀ نوم آشر کېښودو. ۱۴ د غنمو د لَو په وخت روبين پټو ته لاړو او هلته يې هغه بوټى وموندل د کومو په ذريعه چې د زنانه حمل لګېدلو او هغه يې خپلې مور لِياه له راوړل. راحيل لِياه ته ووئيل، ”ما له خو د هغه بوټو نه لږ راکړه کوم چې ستا زوئ راوړى دى.“ ۱۵ لِياه جواب ورکړو، ”دا څۀ وړه خبره ده چې زما خاوند دې رانه قبضه کړے دے؟ او اوس تۀ وائې چې ما له هغه د حمل بوټى راکړه کوم چې ستا زوئ راوړى دى.“ راحيل ووئيل، ”کۀ تۀ ما له ستا د زوئ هغه بوټى راکړې، نو تۀ نن شپه د يعقوب سره څملاستے شې.“ ۱۶ چې کله يعقوب ماښام د پټو نه راغلو، لِياه بهر مِلاوېدو له هغۀ له ورغله او وې وئيل، ”تۀ به خامخا نن زما سره څملې، ځکه چې ما د خپل زوئ د حمل بوټى ستا په سر ورکړى دى.“ نو په هغه شپه د هغې سره څملاستو. ۱۷ خُدائ پاک د لِياه سوال واورېدو او هغه اُميدواره شوه او د يعقوب ترې پينځم زوئ وشو. ۱۸ لِياه ووئيل، ”خُدائ پاک ما له خپل اجر راکړے دے، ځکه چې ما خپله وينځه خپل خاوند له ورکړه.“ نو هغې په خپل زوئ يساکار نوم کېښودو. ۱۹ لِياه بيا اُميدواره شوه او د يعقوب ترې شپږم زوئ وشو. ۲۰ هغې ووئيل، ”خُدائ پاک ما له يوه ښُکلې تُحفه راکړې ده. اوس به زما خاوند زما قدر کوى، ځکه چې زما نه د هغۀ شپږ زامن پېدا شوى دى.“ نو هغې د هغۀ نوم زبولون کېښودو. ۲۱ وروستو د هغې يوه لور پېدا شوه، چې د هغې نوم يې دينه کېښودو. ۲۲ بيا خُدائ پاک راحيل راياده کړه، هغۀ د هغې سوال قبول کړو او هغې له يې هم بچى ورکړل. ۲۳ هغه اُميدواره شوه او يو زوئ يې پېدا شو. هغې ووئيل، ”خُدائ پاک ما له يو زوئ راکړو نو زۀ يې د پېغور نه خلاصه کړم.“ ۲۴ نو هغې د هغۀ نوم يوسف کېښودو او ووئيل، ”مالِک خُدائ دې ما له يو بل زوئ هم راکړى.“
۲۵ د يوسف د پېدا کېدو نه پس، يعقوب لابن ته وفرمائيل، ”ما له اجازت راکړه، چې زۀ خپل کور او خپل مُلک ته واپس لاړ شم. ۲۶ ما له زما ښځې او زامن راکړه چې ما ستا خِدمت کولو کښې ګټلى دى او زۀ به لاړ شم. ځکه چې تا ته پته ده چې ما ستا څومره ښۀ خِدمت کړے دے.“ ۲۷ لابن هغۀ ته ووئيل، ”کۀ زۀ ستا په نظر کښې ښۀ يم نو يوه خبره به وکړم، ما ته غېبانه پته لګېدلې ده چې هم ستا په وجه مالِک خُدائ ما له برکت راکړے دے. ۲۸ چې تۀ څومره مزدورى غواړې نو ووايه او زۀ به يې درکړم.“ ۲۹ يعقوب جواب ورکړو، ”تا ته په خپله پته ده چې ما ستا څومره خِدمت کړے دے او ستا رَمې زما سره څومره زياتې شوې دى. ۳۰ ځکه چې تا زما د راتلو نه مخکښې لږ څۀ لرل او اوس ډېر زيات شول او چې ما چرته هم ستا رَمې بوتلى دى مالِک خُدائ تا له برکت درکړے دے. اوس هغه وخت راغلے دے چې زۀ د خپل خاندان خيال وساتم.“ ۳۱ لابن ترې تپوس وکړو، ”زۀ تا له څۀ درکړم؟“ يعقوب جواب ورکړو، ”زۀ درنه هيڅ مزدورى نۀ غواړم. زۀ به بيا ستا رَمې څروم او ساتم کۀ تۀ زما دپاره يو کار وکړې، ۳۲ نن به زۀ ستا په ټولو رَمو کښې وګرځم او هر تور ګډُورے او ټولې ټکى ټکى او برَګې چېلۍ به راوباسم. بس دا ټوله مزدورى ده چې زۀ يې غواړم. ۳۳ په راتلونکى وخت کښې به تا ته په آسانۍ سره پته ولګى کۀ زۀ رښتونے سړے يم. چې کله تۀ بيا د دې کتلو له راشې، کۀ زما سره توره ګډه، ټکى ټکى يا برَګې چېلۍ نۀ وى، نو تۀ به پوهه شې چې پټې کړے شوې دى.“ ۳۴ لابن جواب ورکړو، ”ټيک ده. مونږ به هم ستا په خبره کار کوُو.“ ۳۵ خو په هغه ورځ لابن هغه چېلى چې کرښې پرې وې يا برَګ وُو هغه يې بېل کړل او هغه ټولې چېلۍ چې ټکى ټکى او برَګې وې او تورې ګډې يې هم ترې لرې کړې. او هغۀ دا د خپلو زامنو په حواله کړې، ۳۶ او بيا د دې رَمې سره د يعقوب نه د درېو ورځو د مزل برابر لرې لاړو. يعقوب د لابن پاتې رَمې ساتلې. ۳۷ يعقوب د سپېدار، بادام او چِنار د ونو شنې څانګې راماتې کړې او پوستکى يې ترې لرې کړل نو په دې څانګو باندې سپينې کرښې راووتلې. ۳۸ هغۀ دا څانګې د رَمو په مخکښې د اوبو په ډيګو کښې کېښودې. هغۀ دا هلته پرېښودې، ځکه چې کله به څاروى اوبو څښلو له راتلل نو هلته به مال کېدل. ۳۹ نو چې دا د څانګو په مخکښې مال شوې نو هغوئ د کرښو والا، ټکى ټکى او برَګ بچى راوړل. ۴۰ يعقوب ګډې د چېلو نه بېلې ساتلې او هغۀ د هغوئ مخونه د لابن د کرښو والا او تورو څاروو ته کړل. نو هغۀ خپله رمه جوړه کړه او دا يې د لابن د رَمې نه جدا کړه. ۴۱ چې کله تکړه څاروى مال کېدل، يعقوب د هغوئ په مخکښې د اوبو په هغه ډيګو کښې څانګې کېښودې، نو د هغه څانګو په خوا کښې به څاروى مال کېدل. ۴۲ خو هغۀ د کمزورو څاروو په مخکښې هغه څانګې کېنۀ ښودلې. نو هغه ټول کمزورى څاروى د لابن شول او تکړه ټول د يعقوب شول. ۴۳ نو يعقوب ډېر مالدار شولو. د هغۀ ډېرې رَمې نوکران، اوښان او خرۀ وُو.