۱ هغه پاچا ته چې د صهیون په غره پاچاهي کوي، له سالع د دښتې له لارې وري د باج په توګه ورولېږئ. ۲ د موآب خلک د ارنون د سیند په ګودر کې انتظار کوي او د هغو مرغیو په شان چې د خپلو ځالو څخه شړل شوې وي، ځي او راځي.
۳ هغوی د یهودا خلکو ته وایي: «مونږ ته مشوره راکړئ چې څه وکړو. د هغې ونې په شان چې د غرمې په ګرمۍ کې یخ سیوری کوي زمونږ ساتنه وکړئ او پرېږدئ چې ستاسو د سیوري لاندې ارام وکړو. مونږ مهاجر یو، مونږ په یو خوندي ځای کې پټ کړئ او دښمنانو ته مو په لاس ورنه کړئ. ۴ مونږ ته اجازه راکړئ چې ستاسو په وطن کې پاتې شو. له هغو خلکو مو وساتئ چې غواړي مونږ له منځه یوسي.»
ظلم او ویجاړي به پای ته ورسیږي او څوک چې وطن ورانوي هغه به ورک شي. ۵ هغه وخت به د داود له اولادې یو کس پاچا شي او هغه به په تلپاتې مینې او وفادارۍ سره په خلکو باندې پاچاهي کوي. د هغه قضاوت به د عدالت په بنیاد ولاړ وي او پرته له ځنډه به انصاف عملي کوي.
۶ مونږ اورېدلي چې د موآب خلک څومره مغرور دي. مونږ پوهېږو چې هغوی سپین سترګي او کبرجن خلک دي. هغوی ډېرې لافې وهي، خو د هغوی لافې بېځایه دي. ۷ په دې خاطر، د موآب ټول خلک په خپل حال باندې ژاړي. کله چې هغوی ته هغه د ممیزو کلچې ور په یاد شي چې د قیرحارس په ښار کې به یې خوړلې، نو هغوی به انګولا او ژړا کوي. هغوی د پښو نه لوېدلي دي. ۸ حشبون ته نژدې کروندې، د سبمه د انګورو باغونه وچ شوي دي او د نورو قومونو حکمرانانو د انګورو تاکونه پرېکړې دي. په یو وخت کې د دې تاکونو څانګې د یعزیر تر ښاره او ختیځې خواته په دښته کې او لوېدیځې خواته د ارام بحیرې تر بلې غاړې پورې رسېدلې. ۹ اوس زه د سبمه د تاکونو پسې ژاړم، لکه څنګه چې د یعزیر خلک هم ژاړي. زما اوښکې د حشبون او العاله دپاره د سېلاب په شان توییږي. ځکه چې د اوړي مېوې او غلې دانې نشته چې خلک د خوشحالۍ چیغې ووهي. ۱۰ په هغو حاصلخېزو ځمکو کې هېڅ خوشحالي او خندا نه لیدل کیږي. د انګورو په باغونو کې نه څوک له خوښۍ نه چیغې وهي او نه څوک سندرې وایي. هېڅوک انګور د زبېښلو دپاره تر پښو لاندې نه کوي، ما د خوشحالۍ اوازونه غلي کړي دي. ۱۱ نو زما زړه د موآب او قیرحارس دواړو دپاره د غم رباب وهي. ۱۲ د موآب خلک سیمه ایزو او لویو بتخانو ته د دعا دپاره ځي، خو هغوی هسې ځانونه ستړي کوي ځکه چې دا هغوی ته هېڅ ګټه نه لري.
۱۳ دا هغه پیغام ؤ چې څښتن پخوا د موآب د خلکو په اړه ورکړی ؤ. ۱۴ اوس څښتن وایي: «په پوره درې کالو کې به د موآب شان او شوکت له منځه لاړ شي. د موآب له ډېرو خلکو نه به یوازې یو څو تنه ژوندي پاتې شي او هغوی به هم ډېر کمزوري وي.»