۱ او هُدا! گۆن وتی ناما منا برَکّێن.
گۆن وتی زۆرا گناهئے بُهتاما چه منی سرا بٹگلێن.
۲ هُدایا! منی دْوایا گۆش کن و
دپئے هبران بِشکن.
۳ چیا که بیگانگ، منی دێما په دژمنی پاد آتکگ‌اَنت و
سِتمگر منی کۆشئے پدا اَنت،
هما که هُدایا وتی چمّانی دێما نئیارنت. اۆشت...
۴ بله هئو! هُدا منی کُمک کنۆک اِنت،
هُداوند منی زِندئے دارۆک اِنت.
۵ منی دژمنانی بدی آیانی جندئے چَکّا کپات،
وتی وپاداریئے سئوَبا، آیان گار کن.
۶ او هُداوند! وتی دلکشّێن کُربانیگان ترا پێشَ کنان و
تئیی نامئے شُگرا گِران، چیا که نێک اِنت.
۷ پرچا که تئو منا چه هر سکّی و سۆریا رَکّێنتگ،
منی چمّ دژمنئے پرۆش ورگئے شاهد بوتگ‌اَنت.