نامۀ دوم پولُس رسول به قرنتیان

فصل چهارم

روشنایی بر تاریکی پیروز می گردد

۱چون خدا از روی لطف خود این وظیفه را به ما داده است، امید خود را از دست نمی دهیم. ۲ما از همه روشهای پنهانی و شرم آور دوری نموده ایم. با فریبکاری رفتار نمی کنیم و پیام خدا را تغییر نمی دهیم بلکه حقیقت را به طور روشن بیان می نماییم و می کوشیم تا در حضور خدا مورد تأیید وجدان همۀ مردم باشیم. ۳حتی اگر این خبر خوش را که موعظه می کنیم پوشیده باشد، فقط برای کسانی پوشیده است که در راه هلاکت هستند. ۴شیطان که سردار این دنیاست، افکار آنها را کور کرده است تا خبر خوش و پُر شکوه عیسای مسیح را که تصویر خدای نادیده است، نبینند. ۵ما در مورد خود موعظه نمی کنیم بلکه اعلام می کنیم که عیسای مسیح خداوند است و ما به خاطر او خدمتگاران شما هستیم. ۶ زیرا همان خدایی که فرمود: «روشنایی از میان تاریکی بدرخشد»، نور خود را در قلبهای ما گذاشت تا شناخت جلال خدا در چهرۀ عیسای مسیح برای ما نمایان شود.

گنج روحانی در کوزه های گِلی

۷با وجود این، ما چنین گنجی در کوزه های گِلی خود داریم تا معلوم گردد که آن قدرت بزرگ از ما نیست بلکه از خداست. ۸ما از هر طرف تحت فشار هستیم ولی خود را از دست نمی دهیم، دچار شک و تردید می شویم اما تسلیم نا امیدی نمی گردیم. ۹آزار می بینیم اما هیچ وقت تنها نیستیم. به زمین می خوریم، ولی نابود نمی شویم. ۱۰بدنهای فانی ما داغ مرگ عیسی را دایم با خود دارند تا زندگی عیسی در بدنهای ما نیز ظاهر شود. ۱۱در تمام زندگی همیشه به خاطر عیسی به مرگ تسلیم می شویم تا زندگی عیسی در جسم فانی ما ظاهر شود. ۱۲پس ما با مرگ روبرو می شویم، اما این باعث زندگی جاویدان در شما می گردد.

۱۳ در کتاب مزامیر نوشته شده است: «چون ایمان داشتم، سخن گفتم.» ما نیز سخن می گوییم، چون همان ایمان را داریم. ۱۴زیرا می دانیم همان خدایی که عیسای مسیح را پس از مرگ زنده گردانید ما را نیز با عیسی زنده خواهد ساخت و همراه با شما در حضور خود خواهد آورد. ۱۵همۀ این چیزها به خاطر شماست تا به هر اندازه ای که فیض خدا شامل حال مردم بیشتری می گردد، شکر و سپاس برای جلال خدا نیز زیادتر شود.

زندگی پُر از امید

۱۶بنابر این امید خود را از دست نمی دهیم. اگر چه وجود ظاهری ما رفته رفته از بین می رود ولی وجود روحانی ما روز به روز تازه تر می شود. ۱۷این رنج و زحمت ناچیز و زودگذر، جلال عظیم و بی پایانی را برای ما فراهم می کند که با این دردها غیر قابل مقایسه است. ۱۸پس ما به چیزهای نادیدنی چشم دوخته ایم نه به چیزهای دیدنی، زیرا آنچه به چشم می آید فانی است، ولی چیزهای نادیدنی ابدی هستند.