۱بعد آن مرد مرا دوباره به دروازۀ خارجی عبادتگاه که رو به مشرق بود، بُرد. ۲خداوند به من فرمود: «این دروازه باید همیشه بسته باشد و هیچ کسی اجازه ندارد که آن را باز کند، زیرا من، خداوند که خدای اسرائیل هستم از آن داخل شده ام، بنابران آن دروازه همیشه بسته بماند. ۳تنها رئیس، چون ریاست قوم را بعهده دارد، می تواند در داخل آن بنشیند و در حضور من از خوراک مقدس بخورد، اما او فقط از طریق راه دخول اطاق بزرگ داخل شود و از همان راه بیرون برود.»
۴بعد مرا از آنجا از راه دروازۀ شمالی به پیشروی عبادتگاه آورد. در آنجا دیدم که جلال حضور خداوند عبادتگاه را پُر کرد. من رو بخاک افتادم و سجده کردم. ۵خداوند به من فرمود: «ای انسان خاکی، به آنچه که می بینی و می شنوی بدقت توجه کن و قوانین و مقررات عبادتگاه مرا بجا آور و باید بدانی که چه اشخاصی داخل عبادتگاه شده می توانند و چه کسانی نمی توانند. ۶به قومِ نافرمان اسرائیل بگو خداوند متعال می فرماید: ای بنی اسرائیل، شما باید به کارهای زشت و قبیح تان خاتمه بدهید، ۷زیرا وقتی برای من گوشت و خون قربانی را تقدیم می کنید، به مردم بیگانه و نامختون اجازه می دهید که به عبادتگاه بیایند و آن را نجس سازند. با این اعمال گناه آلود تان پیمان مرا شکسته اید. ۸وظایف مقدسی را که به شما سپرده بودم اجراء نکرده اید، بلکه در عوض اشخاص بیگانه را مأمور ساخته اید تا امور عبادتگاه مرا اداره نمایند.»
۹خداوند متعال می فرماید: «اشخاص بیگانه و نامختون و نافرمان و حتی بیگانگانی که در بین قوم اسرائیل زندگی می کنند، حق ندارند که به عبادتگاه من داخل شوند.
۱۰من آن لاویانی را که همراه با سایر مردم، مرا ترک کردند و به دنبال بتها رفتند، جزا می دهم. ۱۱آن ها می توانند از دروازه های عبادتگاه مراقبت کنند و کارهای آن را اجراء نمایند. آن ها حیواناتی را که مردم جهت قربانی سوختنی می آورند ذبح کنند و در خدمت مردم باشند. ۱۲اما بخاطریکه آن ها قوم اسرائیل را به بت پرستی تشویق کردند و بسوی گناه کشاندند، بنابران من، خداوند، قسم خورده ام که آن ها را به سزای اعمال شان برسانم. ۱۳آن ها دیگر نمی توانند به من نزدیک شوند، بعنوان کاهن مرا خدمت کنند و یا به چیزهائی که مقدسند دست بزنند. پس آن ها باید جزای گناهانی را که مرتکب شده اند ببینند. ۱۴با اینهم می توانند در عبادتگاه من مشغول خدمت باشند، وظایفی را که بدوش دارند اجراء نمایند و به همه کارهای دیگر آن رسیدگی کنند.»
۱۵خداوند متعال فرمود: «وقتی سایر قوم اسرائیل مرا ترک کردند و گمراه شدند، از قبیلۀ لاوی تنها اولادۀ صادوق به وظیفۀ کاهنی خود ادامه دادند. لهذا فقط آن ها اجازه دارند که بحضور من بیایند و مرا خدمت کنند قربانی ها را تقدیم نمایند. ۱۶تنها آن ها می توانند که به داخل عبادتگاه من بیایند، به قربانگاه من نزدیک شوند و مراسم عبادت را نظارت کنند. ۱۷وقتی به حویلی داخلی وارد می شوند، باید لباس کتان بپوشند و هنگام خدمت در آنجا نباید هیچ لباسی پشمی به تن داشته باشد. ۱۸برای اینکه عرق نکنند، باید دستار و زیر جامۀ کتان بپوشند. ۱۹پیش از آنکه به حویلی بیرونی پیش مردم بروند، لباس خدمت را از تن بیرون کنند و در اطاقهای مقدس بگذارند و لباس عادی بپوشند، مبادا مردم با تماس به لباسِ مقدسِ آن ها صدمه ببینند.
۲۰کاهنان نباید موی سر خود را بتراشند و یا موی دراز داشته باشند، بلکه آن را باید کوتاه کنند. ۲۱کاهن پیش از داخل شدن به حویلی داخلی نباید شراب بنوشد. ۲۲او نباید با زن بیوه یا طلاق شده ازدواج کند، بلکه یک دختر باکرۀ اسرائیلی یا بیوه ای را که شوهرش کاهن بوده باشد به همسری خود انتخاب نماید.
۲۳کاهنان باید فرق بین چیزهای مقدس و غیر مقدس را به قوم برگزیدۀ من تعلیم بدهند و به آن ها بگویند که چه چیزی شرعاً پاک است و چه چیزی پاک نیست. ۲۴به عنوان قاضی دعوای مردم را حل و فصل نمایند و هر فیصلۀ که می کنند باید بر اساس قانون باشد. در مراسم برگزاری عیدها قوانین و فرایض مرا بجا آورند و حرمت روز سبت مرا نگاهدارند.
۲۵کاهن نباید با نزدیک شدن به جنازه ای خود را نجس سازد، مگر اینکه جنازۀ پدر، مادر، پسر، دختر، برادر و یا خواهرش که شوهر نکرده، باشد. ۲۶بعد از طاهر شدن باید هفت روز صبر کند و بعد می تواند دوباره به وظایف خود در عبادتگاه بپردازد. من، خداوند متعال، این را گفته ام.»
۲۷خداوند متعال می فرماید: «در آن روز وقتی کاهن برای خدمت به حویلی داخلی عبادتگاه وارد می شود، باید برای خود قربانی گناه تقدیم کند.
۲۸کاهنان نباید در بین قوم اسرائیل مِلک و میراثی داشته باشند، زیرا من مِلک و میراث آن ها هستم. ۲۹آن ها می توانند از هدایای آردی و قربانی های جُرم و گناه و هر چیز دیگری که مردم وقف من می کنند برای خوراک خود استفاده نمایند. ۳۰محصولاتِ اول باغ و زمین و تمام هدایای دیگری که به من تقدیم می شوند به کاهنان تعلق می گیرند، تا من خانه های مردم را برکت بدهم. ۳۱کاهنان نباید گوشت پرنده و حیوانی را که مُرده یا بوسیلۀ جانوری دریده شده باشد، بخورند.»