یعقوب

فصل اول

۱ از طرف یعقوب خدمتگار خدا و خداوند ما عیسای مسیح به ایمانداران هر دوازده قوم خدا که در سراسر دنیا پراگنده اند، سلام باد.

ایمان و حکمت را از خدا طلب نمایید

۲برادران و خواهران عزیز، وقتی که دچار آزمایشهای مختلف میشوید، آن را مایه خوشی بزرگ تان بدانید ۳زیرا میدانید که قرار گرفتن ایمان تان در مقابل آزمایشها، صبر و بردباری را در شما قویتر میسازد ۴پس بگذارید که بردباری شما کامل شود، تا شما به یک انسان کامل تبدیل گردید، آنگاه به چیز دیگری ضرورت نخواهید داشت. ۵اگر در بین شما کسی بدون حکمت باشد، آن را از خدا طلب نماید و خدایی که هر چیز را با سخاوت به همه انسانها می بخشد و ملامت هم نمی کند، آن را به او خواهد داد. ۶اما او باید با ایمان بخواهد و در فکر خود شک نداشته باشد، چون کسی که شک کند مانند موج بحر است که در برابر باد به این طرف و آن طرف رانده میشود. ۷پس چنین شخص نباید فکر کند که از خداوند چیزی به دست خواهد آورد، ۸زیرا کسی که در تصمیم های خود شک دارد، در تمام کارهایش ناپایدار است.

در فقر و ثروتمندی باید خوشی کرد

۹ایماندار مسکین به سربلندی که خدا برایش میدهد، خوشی کند ۱۰ و ایماندار ثروتمند در عاجزی خود، زیرا او مانند گُل علف زودگذر است. ۱۱وقتی که آفتاب سوزان میتابد، آن گیاه خشک میشود، گُلِ آن میریزد و زیبایی آن از بین میرود، شخص ثروتمند نیز همین طور در میان فعالیتهای خود از بین میرود.

خدا ما را آزمایش و وسوسه نمی کند

۱۲خوشا به حال کسی که در برابر آزمایش مقاومت میکند، زیرا وقتی که از آزمایش بیرون آید تاج زنده گی را دریافت خواهد کرد، تاجی را که خداوند به دوستداران خود وعده داده است. ۱۳کسی که با وسوسه مواجه میگردد نباید بگوید: «خداوند مرا به وسوسه انداخته است»، زیرا خدا با هیچ بدی وسوسه نمیشود و کسی را نیز وسوسه نمی کند. ۱۴اما سرچشمۀ وسوسه هر شخص، خواهشهای نفسانی خودش است. ۱۵در نتیجه، خواهشهای نفسانی حامله میشود و گناه را بوجود می آورد و وقتی گناه کاملاً رشد کرد، باعث مرگ میشود.

۱۶پس ای عزیزانم! فریب نخورید. ۱۷تمام نعمتهای خوب و کامل از بالا می آیند، آنها از جانب خدا که آفرینندۀ نور است به پایین فرستاده میشوند، خدایی که تغییر نمی کند و در او تاریکی نیست. ۱۸او بنا به ارادۀ خود به وسیلۀ کلمۀ راستی، ما را خلق نمود تا ما اولین میوه خلقت تازۀ او باشیم.

در شنیدن کلام خدا و انجام دادن آن برکت است

۱۹ای برادران عزیز! پس هر کدام از شما باید با دقت بشنود و مطابق آن جواب دهد و زود عصبانی نشود. ۲۰زیرا عصبانیت انسان، هدفهای عادلانۀ خدا را برآورده نمیسازد. ۲۱پس هر نوع رفتار پلید و شرارت آمیز را از خود دور کنید. به ارادۀ خدا تسلیم شوید و کلامی را که او در دلهای شما نهاده است بپذیرید، زیرا این کلام جانهای شما را نجات میدهد.

۲۲کلام خدا را عملی نمایید. صرف شنونده کلام نباشید زیرا در آن صورت خود را فریب میدهید. ۲۳زیرا کسی که به کلام خدا گوش میدهد، ولی آن را عملی نمی کند، مانند کسی است که فقط چهرۀ خود را در آیینه می بیند. ۲۴او خود را می بیند، ولی همین که از پیش آیینه دور میشود، یک باره فراموش میکند که چهره اش چگونه بود. ۲۵اما کسی که با دقت به شریعت کامل و آزادی بخش موسی نگاه کرده و از آن پیروی کند و شنوندۀ فراموشکار نباشد بلکه مطابق آن رفتار کند، در تمام کارهای خود کامیاب خواهد بود. ۲۶اگر کسی در میان شما خود را آدم با دیانت میشمارد ولی زبان خود را نگه نمیدارد و قلب خود را فریب میدهد، ایمان او بیهوده است. ۲۷دیانت پاک و بی عیب در برابر خدای پدر این است که از یتیمان و بیوه زنان که دچار مصیبت میشوند، حمایت کنیم و خود را از فساد این دنیا پاک نگهداریم.

In a Country Where Widows Abound and Suffer (Colour of Life)

A widow or widower is someone who loses their life partner. Being a widow in Afghanistan means being alone, hated and even guilty. When a woman loses her husband at a young age, she not only faces economic problems, but also a change in the way society, her husband's family and, in some cases, her own paternal family treat her. Superstitious beliefs in the community restrict her even more. The word "widow" usually has a negative derogatory connotation in oral culture. This comes from a male-dominated society where men see themselves as superior to women. It is true, the word "widow" or “widower” means a woman or a man who has lost their spouse, but in our society the connotation for a woman is entirely different than for a man. Actually, no one calls a man whose wife died a widower.

Radio programme mainly about v27 (29min)