کتاب مزامیر

مزمور یکصد و دوازدهم

سعادت شخص خداترس

​۱هَلّلِویاه، سپاس به خداوند!

خوشا به حال کسی که از خداوند می ترسد و در وصایای او بسیار رغبت دارد. ​۲فرزندان او در زمین نیرومند می شوند و نسل راستکاران برکت می بیند. ​۳ثروت و دارائی در خانۀ او می باشد و عدالتش تا به ابد پایدار است.

​۴نور برای راستکاران در تاریکی طلوع می کند، او بخشنده و رحیم و عادل است. ​۵سعادتمند است شخصی که رحیم و قرض دهنده باشد. او کارهای خود را با انصاف انجام می دهد. ​۶او هرگز جنبش نمی خورد. شخص عادل تا به ابد یاد می شود. ​۷از خبر بد نمی ترسد، دل او پایدار است و بر خداوند توکل دارد. ​۸دل او استوار است و نمی ترسد تا آرزوی خویش را بر دشمنان خود ببیند. ​۹از روی سخاوت به نیازمندان کمک می کند، عدالتش تا به ابد پایدار است و عزتمند و با قدرت می گردد. ​۱۰شخص شریر این را دیده، غضبناک می شود و دندانهای خود را فشرده، دلش آب می گردد. آرزوی شریران زایل می شود.