کتاب مزامیر

مزمور یکصد و دوازدهم

سعادت شخص خداترس

۱هَلّلِویاه، سپاس به خداوند!

خوشا به حال کسی که از خداوند می ترسد و در وصایای او بسیار رغبت دارد. ۲فرزندان او در زمین نیرومند می شوند و نسل راستکاران برکت می بیند. ۳ثروت و دارائی در خانۀ او می باشد و عدالتش تا به ابد پایدار است.

۴نور برای راستکاران در تاریکی طلوع می کند، او بخشنده و رحیم و عادل است. ۵سعادتمند است شخصی که رحیم و قرض دهنده باشد. او کارهای خود را با انصاف انجام می دهد. ۶او هرگز جنبش نمی خورد. شخص عادل تا به ابد یاد می شود. ۷از خبر بد نمی ترسد، دل او پایدار است و بر خداوند توکل دارد. ۸دل او استوار است و نمی ترسد تا آرزوی خویش را بر دشمنان خود ببیند. ۹از روی سخاوت به نیازمندان کمک می کند، عدالتش تا به ابد پایدار است و عزتمند و با قدرت می گردد. ۱۰شخص شریر این را دیده، غضبناک می شود و دندانهای خود را فشرده، دلش آب می گردد. آرزوی شریران زایل می شود.