کتاب مزامیر

مزمور نود و یکم

خداوند پناهگاه و حافظ ما است

​۱آنکه زیر پوشش خدای متعال قرار دارد، زیر سایۀ قادر مطلق ساکن خواهد بود. ​۲به خداوند می گویم که او پناهگاه و قلعۀ من است و خدای من که به او توکل دارم. ​۳حقیقتاً او ترا از دام صیاد و از مرض کشنده می رهاند. ​۴با شهپرهای خود ترا می پوشاند و در زیر بالهای او پناه خواهی گرفت. راستیِ او پناه و سپر تو می باشد. ​۵از خوفی در شب نخواهی ترسید و نه از تیری که در روز می پرد. ​۶از مرض کشندۀ که در تاریکی پیشرفت می کند نخواهی ترسید و نه از آفتی که در روز باعث تباهی می گردد. ​۷هزار نفر در پهلویت و ده هزار نفر در اطرافت خواهند افتاد، اما به تو صدمه ای نخواهد رسید. ​۸فقط با چشمان خود خواهی نگریست و مجازات شریران را خواهی دید.

​۹زیرا گفتی تو ای خداوند پناهگاه من هستی و خدای متعال را قلعۀ خود خواندی، ​۱۰پس هیچ بدی بر تو واقع نخواهد گردید و بلایی به جای سکونت تو نزدیک نخواهد شد، ​۱۱زیرا که او به فرشتگان خود امر خواهد فرمود تا در تمامیِ راههایت ترا حفظ نمایند. ​۱۲آن ها تو را بر دستهای خود خواهند برداشت، مبادا پایت به سنگی بخورد. ​۱۳بر شیر و مار پای خواهی نهاد، شیر بچه و اژدها را پایمال خواهی کرد.

​۱۴خداوند می فرماید: «چونکه به من محبت دارد، او را خواهم رهانید و چونکه اسم مرا می شناسد، او را سرافراز خواهم ساخت. ​۱۵وقتی بحضور من دعا کند او را اجابت خواهم کرد. من در زمان سختی با او خواهم بود و او را نجات داده، با عزت خواهم ساخت. ​۱۶او را با عمر طولانی سیر ساخته و نجات خویش را به او نشان خواهم داد.»