۱آنکه زیر پوشش خدای متعال قرار دارد، زیر سایۀ قادر مطلق ساکن خواهد بود. ۲به خداوند می گویم که او پناهگاه و قلعۀ من است و خدای من که به او توکل دارم. ۳حقیقتاً او ترا از دام صیاد و از مرض کشنده می رهاند. ۴با شهپرهای خود ترا می پوشاند و در زیر بالهای او پناه خواهی گرفت. راستیِ او پناه و سپر تو می باشد. ۵از خوفی در شب نخواهی ترسید و نه از تیری که در روز می پرد. ۶از مرض کشندۀ که در تاریکی پیشرفت می کند نخواهی ترسید و نه از آفتی که در روز باعث تباهی می گردد. ۷هزار نفر در پهلویت و ده هزار نفر در اطرافت خواهند افتاد، اما به تو صدمه ای نخواهد رسید. ۸فقط با چشمان خود خواهی نگریست و مجازات شریران را خواهی دید.
۹زیرا گفتی تو ای خداوند پناهگاه من هستی و خدای متعال را قلعۀ خود خواندی، ۱۰پس هیچ بدی بر تو واقع نخواهد گردید و بلایی به جای سکونت تو نزدیک نخواهد شد، ۱۱زیرا که او به فرشتگان خود امر خواهد فرمود تا در تمامیِ راههایت ترا حفظ نمایند. ۱۲آن ها تو را بر دستهای خود خواهند برداشت، مبادا پایت به سنگی بخورد. ۱۳بر شیر و مار پای خواهی نهاد، شیر بچه و اژدها را پایمال خواهی کرد.
۱۴خداوند می فرماید: «چونکه به من محبت دارد، او را خواهم رهانید و چونکه اسم مرا می شناسد، او را سرافراز خواهم ساخت. ۱۵وقتی بحضور من دعا کند او را اجابت خواهم کرد. من در زمان سختی با او خواهم بود و او را نجات داده، با عزت خواهم ساخت. ۱۶او را با عمر طولانی سیر ساخته و نجات خویش را به او نشان خواهم داد.»