۱خداوند را سپاس گفتن نیکوست و نام تو را ای خداوند متعال، ستایش کردن. ۲سحرگاهان رحمت تو را بیان کردن نیکوست و شامگاهان وفاداری تو را. ۳با نوای چنگ ده تار و رباب سرود ستایش تو را می خوانیم، ۴زیرا که ای خداوند، مرا به کارهای خودت شادمان ساخته ای، به سبب اعمال دستهای تو خوشی می کنم. ۵ای خداوند، کارهای تو چه شگفت انگیز است و فکرهای تو بی نهایت عمیق. ۶شخص بی فهم این را نمی داند و جاهل از درک آن عاجز است. ۷اگرچه شریران مثل علف می رویند و همۀ بدکاران سعادتمند می شوند، اما سرانجام برای همیشه از بین می روند. ۸لیکن تو ای خداوند، در جایگاه آسمانی خود تا به ابد باقی هستی. ۹دشمنان تو ای خداوند، بلی، دشمنان تو هلاک می گردند و تمام بدکاران پراگنده می شوند.
۱۰تو شاخ قوّت مرا مثل شاخ گاو وحشی برافراشته ای و به روغن تازه مسح شده ام. ۱۱با چشمان خود شکست دشمنانم را می بینم و به گوش خود فریاد بدخواهانم را که با من مقاومت می کنند می شنوم.
۱۲شخص عادل مثل درخت خرما با ثمر خواهد شد و مانند سرو لبنان نمو خواهد کرد. ۱۳آنانی که در خانۀ خداوند غرس شده اند، در پیشگاه خدای ما خواهند شگفت. ۱۴ایشان در زمان پیری نیز ثمر آورده و تازه و سبز خواهند بود. ۱۵به این ترتیب اعلام می کنند که خداوند راست است. او صخرۀ من است و در وی هیچ بی انصافی نیست.