۱حِیرام پادشاهِ صُور خِدمتگارای خُو ره دَ پیشِ سُلَیمان رَیی کد، چُون اُو شِنِیدُد که سُلَیمان ره مَسَح کده دَ جای آتِه شی پادشاه جور کده، چُون حِیرام همیشه قد داوُود دوست بُود. ۲سُلَیمان دَ حِیرام پَیغام رَیی کده گُفت: ۳”تُو مِیدَنی که آتِه مه داوُود نَتنِست بَلدِه نامِ خُداوند، خُدای خُو خانه آباد کنه، چراکه جنگ ها از هرطرف اُو ره گِرِفتُد، تا اِی که خُداوند دُشمنا ره دَ زیرِ پای ازُو اَندخت. ۴لیکِن آلی خُداوند، خُدای مه از ھرطرف دَز مه آرامی دَده و هیچ دُشمو و بَدبَختی وجُود نَدره. ۵پس مقصد مه امی اَسته که بَلدِه نامِ خُداوند، خُدای خُو یگ خانه آباد کنُم، امُو رقم که خُداوند دَ آتِه مه داوُود وعده دَده گُفت، ’باچِه تُو که ما اُو ره دَ جای ازتُو دَ تَخت تُو مِیشَندَنُم بَلدِه نام مه خانه آباد مُونه.‘ ۶امزی خاطر اَمر کُو که دِرختونِ سَرو ره از لِبنان بَلدِه مه قَطع کنه. خِدمتگارای مه قد خِدمتگارای تُو قَتی کار مُونه و مُزدِ خِدمتگارای تُو ره هر چِیقس که تعیِین کنی دَزتُو مِیدیُم، چُون تُو مِیدَنی که دَ مینکلِ ازمو اُوطور کس نِییه که رقمِ صَیدونیا دَ قَطع کدونِ دِرخت لایق بَشه.“
۷وختی حِیرام پَیغامِ سُلَیمان ره شِنِید، غَدر کَلو خوش شُد و گُفت: ”اِمروز خُداوند ره حمد-و-سِپاس مُوگیُم که بَلدِه داوُود یگ باچِه دانا دَده تا دَ بَلِه امزی قَومِ کٹه بَشه.“ ۸و حِیرام دَ سُلَیمان پَیغام رَیی کده گُفت: ”پَیغامی ره که دَز مه رَیی کدی، ما شِنِیدُم؛ ما خاهِش تُو ره دَ بارِه چیوِ سَرو و چیوِ صَنوبَر پُوره مُونُم. ۹خِدمتگارای مه چیو ها ره از لِبنان تاه کده دَ دریا میره؛ ما اُونا ره بسته-بَندی کده دَ دریا حَرکت مِیدیُم و تا جایی که بَلدِه مه تعیِین مُونی مِیرسَنُم و اُونا ره دَ اُونجی واز مُونُم تاکه تُو گِرِفته بُبری. و تُو خوراکِ دَربار مَره تَهیه کده ضرُورَت های ازمه ره پُوره کُو.“
۱۰پس حِیرام چیوای سَرو و چیوای صَنوبَر ره دَ سُلَیمان دَده خاهِشِ ازُو ره پُوره کد. ۱۱و سُلَیمان دَ عِوَض شی بِیست هزار کُر گندُم و بِیست هزار بَت روغونِ صاف بَلدِه خوراکِ دَربارِ حِیرام دَد. سُلَیمان امی مِقدار ره هر سال دَ حِیرام مِیدَد. ۱۲خُداوند دَ سُلَیمان حِکمت بخشِید، امُو رقم که دَزُو وعده کدُد. دَ بَینِ حِیرام و سُلَیمان صُلح برقرار بُود و اُونا قد یگدِیگه خُو عهد بسته کد.
۱۳سُلَیمان پادشاه از تمامِ اِسرائیل بیگار گِرِفت که تِعدادِ بیگاریا سی هزار نفر بُود. ۱۴پادشاه اُونا ره دَ هر ماه دَه هزار نفر دَ نوبَت دَ لِبنان رَیی مُوکد؛ اُونا یگ ماه دَ لِبنان بُود و دُو ماه دَ خانِه خُو؛ اَدونِیرام ناظِرِ بیگاریا بُود. ۱۵سُلَیمان امچُنان هفتاد هزار مَردِ بارکَش و هشتاد هزار نفر سنگ تراش دَ کوھِستو دَشت؛ ۱۶ اِی تِعداد جدا از سِه هزار و سِه صد ناظِرِ سُلَیمان بُود که مُدِیرِ کار بُود و مسئُولیَتِ نفرای ره دَشت که کار مُوکد. ۱۷دَ اَمرِ پادشاه اُونا سنگای کٹه و باکَیفیَت ره کَند تا پای‌سنگِ خانِه خُدا قد سنگای تَراش شُده ایشته شُنه. ۱۸پس کارگرای سُلَیمان، کارگرای حِیرام و جِبالیا سنگا ره تراش کد و چیو ها و سنگا ره آماده کد تا خانِه خُدا ره آباد کنه.