۱ چند وخت بعد ناحاش پادشاهِ عمونی رفته رُوی دَ رُوی یابیشِ جِلعاد خَیمه زَد و تمامِ مردُمِ یابیش دَ ناحاش گُفت: ”قد ازمو عهد بسته کُو و مو تُو ره خِدمت مُونی.“ ۲لیکِن ناحاشِ عمونی دَزوا گُفت: ”ما دَ اینی شرط قد شُمو عهد بسته مُونُم که مَره بیلِید چِیمِ راستِ پگ شُمو ره بُر کنُم و قد ازی کار تمامِ اِسرائیل ره سرخَم کنُم.“ ۳رِیش سفیدای یابیش دَزُو گُفت: ”بَلدِه مو هفت روز مُھلت بِدی تا قاصِدا ره دَ تمامِ مُلکِ اِسرائیل رَیی کنی؛ اوخته اگه هیچ کس بَلدِه نِجات مو نَمَد، مو خودون ره دَز تُو تسلِیم مُونی.“
۴وختی قاصِدا دَ جِبعِه شائول اَمَد و امُو تورا ره دَ گوشِ قَوم رَسَند، تمامِ قَوم دَ آوازِ بِلند چخرا کد. ۵دَ امزُو غَیت شائول گاوون خُو ره هَی کده از زمِینا میمَد؛ اُو پُرسان کده گُفت: ”چِیز گپ شُده که مردُم چخرا مُونه؟“ اوخته اُونا تورای مَردای یابیش ره دَزُو نَقل کد. ۶وختی شائول امُو تورا ره شِنِید، روحِ خُداوند دَزُو قرار گِرِفت و قارِ ازُو غَدر باله اَمَد. ۷پس اُو یگ جوره گاو ره گِرِفته ٹوٹه ٹوٹه کد و از دِستِ قاصِدا دَ تمامِ مُلکِ اِسرائیل رَیی کده گُفت: ”ھر کسی که از پُشتِ شائول و سموئیل نَیه، قد گاو های شی امی کار مُوشه.“ اوخته ترسِ خُداوند دَ بَلِه قَوم قرار گِرِفت و اُونا مِثلِ یگ مَرد بُر شُده اَمَد. ۸وختِیکه شائول اُونا ره دَ بِزِق حِساب کد، مَردای بَنی اِسرائیل سِه صد هزار نفر بُود و مَردای یهُودا سی هزار نفر. ۹اُونا دَ قاصِدای که اَمَده بُود گُفت: ”دَ باشِنده های یابیشِ جِلعاد اینی رقم بُگِید، ’صَباح دَ وختِ آفتَو گرم شُدو شُمو نِجات پَیدا مُونِید.‘“ وختی قاصِدا رفته اِی خبر ره دَ باشِنده های یابیش رَسَند، اُونا خوشحال شُد. ۱۰پس مَردای یابیش دَ عمونیا گُفت: ”صَباح مو خودون ره دَز شُمو تسلِیم مُونی و هر چِیزی که دَ نظر شُمو خُوب معلُوم مُوشه دَ حق مو انجام بِدِید.“
۱۱صَباحِ امزُو روز شائول مردُم ره دَ سِه دِسته تقسِیم کد؛ اُونا دَ پَیرِه صُبح دَ خَیمه‌گاهِ عمونیا دَر اَمَد و تا غَیتِ گرم شُدونِ آفتَو اُونا ره کُشتار کد؛ کسای که زِنده مَندُد تِیت پَرَک شُد، دَ اندازِه که حتیٰ دُوی ازوا یگجای نَبُود.
۱۲اوخته مردُم دَ سموئیل گُفت: ”کِی اَسته امُو کسای که مُوگُفت: ’آیا شائول دَ بَلِه مو حُکمرانی کنه؟‘ امُو کسا ره پیش بیرِید تا اُونا ره بُکُشی.“ ۱۳لیکِن شائول گُفت: ”اِمروز هیچ کس کُشته نَمُوشه، چراکه اِمروز خُداوند دَ اِسرائیل نِجات اَوُرده.“
۱۴و سموئیل دَ مردُم گُفت: ”بیِید که دَ جِلجال بوری و دَ اُونجی پادشاهی ره سر از نَو برقرار کنی.“ ۱۵پس تمامِ مردُم دَ جِلجال رفت و دَ اُونجی شائول ره دَ حُضُورِ خُداوند پادشاه جور کد. دَ اُونجی اُونا قُربانی های سلامَتی دَ حُضُورِ خُداوند قُربانی کد و شائول قد تمامِ قَومِ اِسرائیل غَدر خوشی کد.