۱دَ بهارِ سال، دَ وختِیکه پادشایو دَ جنگ موره، داوُود یوآب ره قد خِدمتگارای خُو و تمامِ لشکرِ اِسرائیل دَ جنگ رَیی کد؛ اُونا عمونیا ره از بَین بُرد و شارِ رَبّه ره محاصِره کد. لیکِن داوُود دَ اورُشَلیم مَند.
۲ یگ روز دَمِ دِیگر داوُود از جاگِه خُو باله شُده دَ بَلِه بامِ قصرِ پادشاهی رفت و دَ حالِیکه قَدم مِیزَد از بَلِه بام یگ خاتُو ره دِید که جان خُو ره مُوشُشت؛ امُو خاتُو غَدر نُوربَند بُود. ۳اوخته داوُود نفر رَیی کد تا دَ بارِه امزُو خاتُو پُرس-و-پال کنه و اُو خبر اَوُرده گُفت: ”اُو بَتشِبع دُخترِ اِلیعام، خاتُونِ اُوریای حِتی اَسته.“ ۴پس داوُود قاصِدا ره رَیی کد که اُو ره گِرِفته بَیره و اُو دَ پیشِ داوُود اَمَد و داوُود قد ازُو خاو شُد. -- دَ امزُو غَیت اُو خود ره از ناپاکی عادتِ ماهوار خُو پاک کدُد. -- بعد ازُو اُو پس دَ خانِه خُو رفت. ۵امُو خاتُو شِکامتُو شُد و دَ داوُود پَیغام رَیی کده گُفت: ”ما حامِله اَستُم.“
۶پس داوُود دَ یوآب پَیغام رَیی کده گُفت: ”اُوریای حِتی ره دَ پیشِ ازمه رَیی کُو.“ و یوآب اُوریا ره دَ پیشِ داوُود رَیی کد. ۷وختی اُوریا دَ پیشِ ازُو اَمَد، داوُود احوالِ یوآب و احوالِ لشکر و وَضعیَتِ جنگ ره ازُو پُرسان کد. ۸بعد ازُو داوُود دَ اُوریا گُفت: ”دَ خانِه خُو بورُو و دَمِ پایای خُو ره راست کُو.“ پس اُوریا از قصرِ پادشاه بُر شُده رفت و از پُشتِ ازُو از طرفِ پادشاه یگ تُحفه رَیی شُد. ۹لیکِن اُوریا دَ پیشِ درگِه قصرِ پادشاه قد دِیگه خِدمتگارای بادار خُو خاو کد و دَ خانِه خُو نَرفت.
۱۰وختی دَ داوُود گُفته شُد که اُوریا دَ خانِه خُو نَرفته، داوُود دَ اُوریا گُفت: ”آیا تُو نَو از مُسافِرَت نَمَدی؟ پس چرا خانِه خُو نَرفتی؟“ ۱۱اُوریا دَ داوُود گُفت: ”صندُوقِ خُداوند و لشکرِ اِسرائیل و یهُودا دَ خَیمه ها اَسته و بادار مه یوآب قد خِدمتگارای بادار مه دَ صحرا دَ خَیمه‌گاه؛ آیا ما دَ خانِه خُو بورُم و خورده و وُچی کده قد خاتُون خُو خاو کنُم؟ دَ زِندگی تُو و دَ سر تُو قَسم که ما اِی کار ره نَمُونُم!“ ۱۲پس داوُود دَ اُوریا گُفت: ”اِمروز ام دَ امِینجی بِشی؛ صَباح تُو ره رَیی مُونُم.“ و اُوریا امُو روز تا صُبحِ روزِ دِیگِه شی ام دَ اورُشَلیم شِشت. ۱۳اوخته داوُود اُو ره کُوی کد که دَ حُضُور شی بُخوره و وُچی کنه و اُو ره نشه کد، ولے دَ غَیتِ شام اُو بُر شُده رفت و دَ جاگِه خُو قد خِدمتگارای بادار خُو خاو کد و دَ خانِه خُو نَرفت.
۱۴دَ وختِ صُبح داوُود بَلدِه یوآب یگ خط نوِشته کد و از دِستِ اُوریا دَز شی رَیی کد. ۱۵دَ خط اینی رقم نوِشته کدُد: ”اُوریا ره دَ خطِ اوّلِ سخت‌تَرِین جنگ قرار بِدی و از پالُوی شی عَقَب نِشِینی کُو تا اُو زَده شُنه و بُمُره.“ ۱۶دَ حالِیکه شار دَ محاصِره یوآب بُود، اُو اُوریا ره دَ جایی قرار دَد که مِیدَنِست قَوی‌تَرِین مَردای جنگی دُشمو دَ اُونجی اَسته. ۱۷وختی مَردای شار بُرو اَمَده قد یوآب جنگ کد، بعضی نفرای که خِدمتگارای داوُود بُود کُشته شُده اُفتَد و اُوریای حِتی ام قد ازوا کُشته شُد. ۱۸اوخته یوآب قاصِد رَیی کده تمامِ خبرِ جنگ ره دَ داوُود رَسَند؛ ۱۹و دَ قاصِد ھِدایَت دَده گُفت: ”وختِیکه تمامِ خبرِ جنگ ره دَ پادشاه رَسَندی، ۲۰اگه قارِ پادشاه باله اَمَد و دَز تُو گُفت، ’چرا دَ غَیتِ جنگ دَ شار اُوقَس نزدِیک شُدِید؟ آیا شُمو نَمُوفامِیدِید که از بَلِه دیوال قد تِیر مِیزَنه؟ ۲۱اَبِیمَلِک باچِه یرُوب-بِشِت ره کِی کُشت؟ آیا یگ خاتُو سنگِ بَلنِه دِستاس ره از بَلِه دیوال دَ سرِ ازُو پورته نَکد و اُو دَ تِبِص نَمُرد؟ پس چرا دَ دیوالِ شار نزدِیک شُدِید؟‘ اوخته تُو دَز شی بُگی، ’خِدمتگار تُو اُوریای حِتی ام کُشته شُد.‘“
۲۲پس قاصِد رَیی شُده اَمَد و تمامِ پَیغام ره دَ داوُود رَسَند، امُو رقم که یوآب دَزُو گُفتُد. ۲۳و قاصِد دَ داوُود گُفت: ”مَردای دُشمو دَ بَلِه مو زور شُد و دَ صحرا دَ بَلِه مو حَمله کد، لیکِن مو اُونا ره تا دانِ درگِه شار پس دَوَندی. ۲۴اوخته تِیراَندازا از بَلِه دیوال خِدمتگارای تُو ره قد تِیر زَد و بعضی از خِدمتگارای پادشاه کُشته شُد؛ خِدمتگار تُو اُوریای حِتی ام کُشته شُد.“
۲۵داوُود دَ قاصِد گُفت: ”دَ یوآب اینی رقم بُگی، ’نَیل که اِی چِیزا تُو ره پریشان کُنه، چُون شمشیر ھر کس ره که دَ دَم شی بیه مُوکُشه. جنگ ره دَ خِلافِ شار شِدَّت بِدی و اُو ره سرنِگون کُو.‘ و تُو اُو ره تشوِیق کُو.“
۲۶وختی خاتُونِ اُوریا شِنِید که شُوی شی کُشته شُده، اُو بَلدِه شُوی خُو ماتم گِرِفت. ۲۷وختِیکه روزای ماتم خلاص شُد، داوُود نفر رَیی کده اُو ره دَ خانِه خُو اَوُرد و اُو خاتُون شی شُده بَلدِه شی یگ باچه دَ دُنیا اَوُرد. لیکِن کاری ره که داوُود کدُد، دَ نظرِ خُداوند زِشت معلُوم شُد.