۱دَ شُروعِ ماهِ سِوّم بعد از بُر شُدونِ بَنی اِسرائیل از سرزمِینِ مِصر، دَمزُو روز اُونا دَ بیابونِ سِینا اَمَد. ۲اُونا از منطقِه رِفِیدِیم حَرکت کد و دَ بیابونِ سِینا رسِیده خَیمه زَد. دَ اُونجی اُونا رُوی دَ رُوی کوهِ سِینا خَیمه‌گاه ره جای-دَ-جای کد. ۳اوخته مُوسیٰ دَ بَلِه کوه دَ حُضُورِ خُدا رفت و خُداوند از بَلِه کوه مُوسیٰ ره کُوی کده گُفت: ”دَ خاندانِ یعقُوب، یعنی دَ بَنی اِسرائیل اینِیطور بُگی: ۴’شُمو دِیدید که ما قد مِصریا چی کار کدُم و چی رقم مِثلِ یگ بُرگُج اَلّی که چُوچه های خُو ره سرِ بال خُو ایشته مُوبَره، ما ام شُمو ره دَ پیشِ خود خُو اَوُردُم. ۵و آلی، اگه دَ تورِه مه گوش دَده از مه اِطاعَت کُنِید و دَ عهدی که دَ بَینِ ازمه و شُمو اَسته وفادار بُمَنِید، شُمو از مَنِه پگِ قَوما مِثلِ خَزانه اَلّی مالِ خاص مه مُوشِید. چُون تمامِ دُنیا مالِ ازمه یَه. ۶و امچُنان شُمو بَلدِه ازمه مَملَکَتِ پیشوایو و مِلَّتِ مُقَدَّس جور مُوشِید.‘ اینَمی تورای اَسته که باید دَ بَنی اِسرائیل بُگی.“ ۷پس مُوسیٰ از کوه تا اَمَد و رِیش سفیدای بَنی اِسرائیل ره کُوی کده تمامِ تورای ره که خُداوند دَزُو اَمر کدُد، بَلدِه ازوا نَقل کد. ۸پگِ مردُم دَ یگ صَدا دَ جواب شی گُفت: ”هر چِیزی که خُداوند گُفته مو دَزُو عمل مُونی.“ و مُوسیٰ جَوابِ قَوم ره دَ خُداوند رَسَند. ۹خُداوند دَ مُوسیٰ گُفت: ”ما دَ مَنِه آوُرِ سیاه پیش تُو مییُم تا وختِیکه ما قد ازتُو توره مُوگُم، مردُم دَ گوش خُو صَدای مَره بِشنَوه و بعد ازُو اُونا همیشه دَز تُو اعتِماد دَشته بَشه.“ پس مُوسیٰ تورِه قَوم ره دَ خُدا عرض کد. ۱۰و خُداوند بسم دَ مُوسیٰ گُفت: ”آلی دَ پیشِ مردُم بورُو و دَزوا اَمر کُو که اِمروز و صَباح خود ره پاک کنه و کالای خُو ره ام بُشویه. ۱۱اُونا بَلدِه روزِ سِوّم خود ره تَیار کنه، چراکه ما میخایُم دِیگه صَباح دَ پیشِ چِیمای پگِ بَنی اِسرائیل دَ کوهِ سِینا نازِل شُنُم. ۱۲دَ گِرداگِردِ کوه یگ حَد-و-اندازه تعیِین کُو و دَزوا بُگی، ’هُوش خُو ره بِگِیرِید که دَ بَلِه کوه نَرَوِید و حتیٰ دَ دامونِ کوه پای خُو ره نَه ایلِید؛ چُون هر کسی که دَ کوه ڈَکه بُخوره، اُو حتماً باید کُشته شُنه.‘ ۱۳ هیچ کس باید دَ جانِ ازُو دِست نَزَنه، بَلکِه اُو باید سنگسار و یا قد تِیر کُشته شُنه. چی اِنسان بَشه، چی حَیوان، اُو نَباید زِنده بُمَنه. لیکِن وختِیکه صَدای شیپُور باله مُوشه، اُونا دَ بَغَلِ کوه بییه.“ ۱۴پس مُوسیٰ از کوه تا شُد و بَنی اِسرائیل ره تقدِیس کد و اُونا کالاهای خُو ره شُشت. ۱۵اوخته مُوسیٰ دَزوا گُفت: ”بَلدِه روزِ سِوّم تَیار بَشِید و قد خاتُونوی خُو نزدِیکی نَکُنِید.“ ۱۶و اِیطور شُد که دَ روزِ سِوّم، صَباح‌گاه صَدای گُرگُردراغ شِنِیده شُد و آتِشَک زَد و آوُرِ ترِیک دَ بَلِه کوه پَیدا شُد. بعد ازُو یگ آوازِ غَدر بِلند مِثلِ آوازِ شیپُور اَلّی باله شُد و تمامِ مردُم دَ خَیمه‌گاه از ترس لَرزه مُوکد. ۱۷اوخته مُوسیٰ مردُم ره بَلدِه مُلاقاتِ خُدا از خَیمه‌گاه بُرو بُرد و اُونا دَ پای کوه ایسته شُد. ۱۸تمامِ کوهِ سِینا از دُود پوشِیده بُود، چراکه خُداوند دَ مَنِه آتِش دَ بَلِه کوه تاه شُدُد. از کوه دُود مِثلِ دُودِ کوره وَری دَ هَوا باله مورفت و تمامِ کوه دَ شِدَّت لَرزه مُوکد. ۱۹صَدای شیپُور بِلندتَر شُده مورفت تاکه بیخی بِلند شُد. اوخته مُوسیٰ توره گُفت و خُدا قد صَدای خُو دَزُو جواب دَد. ۲۰وختِیکه خُداوند دَ شِیخی کوهِ سِینا تاه شُد، اُو مُوسیٰ ره دَ پیش خُو کُوی کد و مُوسیٰ ام دَ شَخِ کوه باله رفت. ۲۱اوخته خُداوند دَ مُوسیٰ گُفت: ”تا بورُو و دَ قَوم خُو بُگی که از حَد-و-اندازِه تعیِین شُده تَجاوز نَکنه. نَشُنه که اُونا بَلدِه دِیدونِ ازمه نزدِیک بییه و غَدَرِ ازوا کُشته شُنه. ۲۲و حتیٰ پیشوایونی که نزدِیکِ ازمه مییه، اُونا ام باید خود ره پاک کُنه؛ اگه نَه، اُونا دَ غَضَب مه گِرِفتار مُوشه.“ ۲۳مُوسیٰ دَ خُداوند گُفت: ”مردُم دَ بَلِه کوهِ سِینا اَمَده نَمِیتنه، چراکه تُو مو ره اَخطار دَدی و گُفتی که ’دَ گِردوبَرِ کوه حَد-و-اندازه تعیِین کُو و کوه ره پاک حِساب کُو.‘“ ۲۴پس خُداوند دَ مُوسیٰ گُفت: ” بسم تا بورُو و هارُون ره قد خُو باله بَیرُو. ولے بَنی اِسرائیل و پیشوایو ره نَه ایل که ازُو حَد-و-اندازه تَجاوز کنه و دَ پیشِ ازمه که خُداوند اَستُم بییه؛ نَشُنه که اُونا دَ غَضَب گِرِفتار شُنه.“ ۲۵پس مُوسیٰ از کوه تاه رفت و تمام چِیزا ره دَ مردُم دُوباره گُفت.