۱ما خوشحال مُوشُدُم وختِیکه اُونا دَزمه مُوگُفت:
”بیه که دَ خانِه خُداوند بوری.“
۲ آلی پایای مو دَ مَنِه درگه های تُو ایسته یَه،
اَی اورُشَلیم.
۳اورُشَلیم رقمِ شاری آباد شُده،
که پگ شی دَ یگدِیگِه خُو محکم چسپِیده یَه.
۴طایفه ها دَ اُونجی باله موره،
طایفه های خُداوند،
دَ مُطابِقِ مُقرَراتی که بَلدِه اِسرائیل حُکم شُد،
تا نامِ خُداوند ره سِتایش کُنه.
۵چُون دَ اُونجی تَخت های قضاوَت قرار دَده شُده،
تَخت های خانَوارِ داوُود.
۶بَلدِه سلامَتی اورُشَلیم دُعا کُنِید:
”کسای که تُو ره دوست دَره، آرام-و-آسُوده بَشه.
۷دَ مَنِه دیوالای تُو اَمنیَت برقرار بَشه
و دَ مَنِه بُرج های تُو آرامِش.“
۸از خاطرِ بِرارو و یارای خُو مُوگُم:
”صُلح-و-سلامَتی نصِیب تُو شُنه.“
۹بخاطرِ خانِه خُداوند-خُدای مو،
خوشبَختی تُو ره میخایُم.