۱ما قد چِیمای خُو باله سُون ازتُو توخ مُونُم،
اَی خُدای که دَ آسمونا دَ بَلِه تَخت شِشتے.
۲رقمی که چِیمای غُلاما سُون دِستِ بادار شی اَسته
و چِیمای کنِیزا سُون دِستِ بی‌بی شی،
امُو رقم چِیمای ازمو سُون خُداوند، خُدای مو اَسته
تا وختِیکه دَ بَلِه مو رَحم کُنه.
۳دَ بَلِه ازمو رَحم کُو، اَی خُداوند، دَ بَلِه ازمو رَحم کُو،
چراکه مو غَدر تحقِیر-و-تَوهِین شُدے!
۴جان مو از اندازِه کَلو پُر شُده
از رِیشخَند کدونِ آدمای آسُوده
و از تحقِیر-و-تَوهِینِ آدمای کِبری.