زبُور

بَخشِ ۱۲۴

کومَک و یاری از جانِبِ خُدا

سرُودِ باله رفتو دَ اورُشَلیم. از داوُود.

۱اگه خُداوند قد ازمو نَمُوبُود،

- بیل که اِسرائیل ام بُگیه -

۲اگه خُداوند قد ازمو نَمُوبُود،

وختِیکه آدما دَ بَلِه مو هُجُوم اَوُرد،

۳و غَیتِیکه قارِ ازوا دَ بَلِه مو باله اَمَد،

اوخته اُونا مو ره زِنده قُورت مُوکد.

۴اوخته آو ھا مو ره دَ دَم خُو مُوبُرد

و سیل از سر مو تیر مُوشُد؛

۵اَرے، آو های طُغیانگَر

از سر مو تیر مُوشُد.

۶حمد-و-ثنا دَ خُداوند

که نَه‌ایشت مو دَ وسِیلِه دَندونای ازوا تِکه-و-پاره شُنی.

۷رقمی که یگ مُرغَک از دامِ شِکارچی ها دُوتا مُونه،

امُو رقم جانِ ازمو ام خلاصی پَیدا کد؛

دام مُنٹی شُد و مو ایله شُدی.

۸کومَک بَلدِه مو دَ نامِ خُداوند مییه

که آسمو و زمی ره خَلق کد.