۱اگه خُداوند خانه ره آباد نَکُنه،
اُستاکارای ازُو بےفایده زَحمت مِیکشه؛
اگه خُداوند از شار نِگاهوانی نَکُنه،
نِگاهوانا دَ اُونجی بےفایده بیدار مِیشِینه.
۲بَلدِه شُمو بےفایده اَسته که وخت از خاو باله مُوشِید
و شاو تا ناوخت بیدار مُومَنِید،
و نانِ مُشَقَت-و-سختی ره مُوخورِید؛
چُون خُداوند کسای ره که دوست دَره بَلدِه ازوا حتیٰ دَ وختِ خاو ام روزی مِیدیه.
۳باچه ها یگ میراث از طرفِ خُداوند اَسته،
ثَمرِ رَحم، یگ اَجر از طرفِ خُداوند.
۴باچه های دَورونِ جوانی
رقمِ تِیرھای دِستِ مَردِ مُبارِز اَسته.
۵نیک دَ بَختِ کسی که تِیردانی شی ازوا پُر شُده.
اُو آدم شرمِنده نَمُوشه وختِیکه دَ دانِ درگِه شار قد دُشمنا توره مُوگیه.