زبُور

بَخشِ ۱۲۶

سرُودِ خوشی بَلدِه بازگشتِ اَسِیرا

سرُودِ باله رفتو دَ اورُشَلیم.

۱وختِیکه خُداوند اسِیرای صَهیون ره پس اَوُرد،

مو رقمِ کسای بُودی که خاو مِینگره.

۲اوخته دان ھای مو از خَنده پُر شُد

و زِبونای مو از سرُودِ خوشحالی.

اوخته دَ مینکلِ مِلَّت ها گُفته شُد:

”خُداوند بَلدِه ازوا کارای کٹه انجام دَده.“

۳ اَرے، خُداوند بَلدِه ازمو کارای کٹه انجام دَده

و مو خوشحال شُدے.

۴اَی خُداوند، خوشبَختی مو ره بَلدِه مو پس بَیرُو،

رقمی که جوی ها ره دَ بیابونِ جنُوب میری.

۵کسای که قد آودِیدِه خُو کِشت مُونه،

قد سرُودِ خوشی دِرَو مُونه.

۶کسی که چخرا کده بُرو موره

و تُخم ره بَلدِه پاش دَدو مُوبره،

اُو قد سرُودِ خوشی پس مییه

و قَوده های خُو ره گِرِفته میره.