۱اَی خُداوند، جان خُو ره دَزتُو مِیسپارُم.
۲اَی خُدای مه، ما دَزتُو تَوَکُل مُونُم؛
نَیل که شرمِنده شُنُم؛
نَیل که دُشمنای مه دَ بَلِه مه خود ره کٹه کٹه کُنه.
۳ اَرے، هر کسی که اُمِید شی دَزتُو یَه، نَیل که شرمِنده شُنه؛
بیل که کسای شرمِنده شُنه که بےدلِیل خیانَت مُونه.
۴اَی خُداوند، راه های خُو ره دَزمه بُفامَن
و طرِیق های خُو ره دَزمه تعلِیم بِدی.
۵مَره هِدایت کُو تا مُطابِقِ حقِیقت تُو رفتار کنُم و دَزمه تعلِیم بِدی،
چراکه تُو خُدای نِجات مه اَستی؛
اُمِید مه تمامِ روز دَزتُو یَه.
۶اَی خُداوند، رَحمت و مُحَبَت خُو ره دَ یاد خُو بَیر،
چراکه اُونا از اَزَل بُوده.
۷گُناه ھای جوانی و خطاهای مَره دَ یاد خُو نَیرُو.
مُطابِقِ رَحمت خُو مَره دَ یاد خُو بَیر،
بخاطرِ خُوبی خُو، اَی خُداوند.
۸خُداوند نیک و عادِل اَسته؛
امزی خاطر اُو گُناهکارا ره دَ راهِ راست هِدایت مُونه.
۹اُو آدمای فروتن ره سُون عدالت-و-اِنصاف راهنُمایی مُونه
و راه-و-طرِیق خُو ره دَزوا تعلِیم مِیدیه.
۱۰پگِ راه ھای خُداوند رَحمت و حق اَسته
بَلدِه کسای که عهد و احکامِ ازُو ره نِگاه مُونه.
۱۱اَی خُداوند، بخاطرِ نام خُو گُناهِ مَره بُبَخش،
چراکه گُناهِ مه کٹه یَه!
۱۲کِی از خُداوند ترس دَره؟
خُداوند راهی ره دَزُو تعلِیم مِیدیه که اُو باید اِختیار کُنه.
۱۳جانِ امزُو آدم آسُوده مُوشه،
و نسل شی وارِثِ زمی مُوشه.
۱۴رازِ خُداوند پیشِ کسای اَسته که از شی ترس دَره
و اُو عھد خُو ره بَلدِه ازوا معلُومدار مُونه.
۱۵چِیمای مه همیشه سُون خُداوند اَسته،
چُون اُو پایای مَره از دام خلاص مُوکُنه.
۱۶سُون ازمه نظر کُو و دَ حق مه رحِیم بَش،
چُون بےکس و مُصِیبت زَده اَستُم.
۱۷پریشانی های دِل مه کَلو شُده؛
مَره از سختی های مه خلاص کُو.
۱۸دَ مُصِیبت و رَنج مه نظر کُو
و تمامِ گُناه های مَره بُبَخش.
۱۹توخ کُو که دُشمنای مه چِیقَس کَلو یَه
و اُونا قد نَفرَتِ بےاندازه از مه بَد مُوبره.
۲۰جان مَره حِفظ کُو و مَره خلاصی بِدی؛
نَیل که شرمِنده شُنُم،
چراکه ما دَزتُو پناه اَوُردیم.
۲۱بیل که صداقت و راستی، از مه حِفاظَت کُنه،
چراکه اُمِید مه دَزتُو یَه.
۲۲خُدایا، اِسرائیل ره از پگِ مُشکِلات شی خلاصی بِدی.