۱اَی خُداوند، دَ داد مه بِرَس،
چراکه ما دَ صداقت رفتار کدیم
و بِدُونِ دُو-دِل شُدو دَ خُداوند تَوَکُل کدیم.
۲خُداوندا، مَره اِمتِحان کده آزمایش کُو؛
فِکر و دِل مَره پاک کُو،
۳چراکه رَحمت تُو دَ پیشِ چِیم مه اَسته
و ما دَ مُطابِقِ حقِیقت تُو رفتار کدیم.
۴ما قد آدمای بےاَرزِش شِشت-و-برخاست نَمُونُم
و قد مردُمِ ریاکار یگجای نَمُوشُم.
۵ما از جماعتِ بَدکارا نفرَت دَرُم
و قد شرِیرو نَمِیشِینُم.
۶ما دِستای خُو ره دَ نشانی بےگُناهی خُو مُوشویُم
و دَ گِردِ قُربانگاهِ تُو دَور مُوخورُم؛
۷تا آواز خُو ره بِلند کده شُکرگُزاری کنُم
و تمامِ کارای عجِیب تُو ره اِعلان کنُم.
۸اَی خُداوند، ما خانِه ره که جای بُود-و-باش تُو اَسته دوست مِیدَنُم،
امُو جای ره که شِکوه-و-جلال تُو قرار دَره.
۹جان مَره قد گُناهکارا قتی نَگِیر
و نَه ام زِندگی مَره قد مردُمای خُونریز؛
۱۰ قد کسای که دَ دِستای ازوا نَقشِه شرِیرانه اَسته
و دِستِ راستِ ازوا پُر از رِشوَت.
۱۱دَ هر حال، ما دَ صداقت رفتار مُونُم؛
مَره خلاصی بِدی و دَ حق مه رحِیم بَش.
۱۲پای مه دَ جای اَوار ایسته یَه؛
ما دَ مینکلِ جماعتِ کٹه، خُداوند ره سِتایش مُونُم.