۱خُدا دَ یهُودا شِنَخته شُده یَه؛
نامِ ازُو دَ اِسرائیل بُزُرگ اَسته.
۲خَیمِه ازُو دَ شالیم اَسته،
جای بُود-و-باش شی دَ صَهیون.
۳دَ اُونجی اُو تِیرهای آتِشی ره مَیده کد،
سِپر و شمشیر و دِیگه سَلاح های جنگی ره. سِلاه.
۴ خُدایا، تُو پُر نُور اَستی
و باشِکوه-تَر از کوه های که پُر از شِکار اَسته.
۵آدمای دِلاوَر غارَت شُد
و دَ خاوِ مَرگ رفت.
یکی امزُو آدمای جنگی دِست خُو ره باله نَتنِست.
۶اَی خُدای یعقُوب، دَ وسِیلِه هَیبَت تُو
اَسپ ها و گاڈی های جنگی ازوا بےحَرکت شُد.
۷راستی که تُو باهَیبَت اَستی.
کِی مِیتنه دَ حُضُور تُو ایسته شُنه
وختِیکه تُو قار مُوشی؟
۸تُو از آسمو قضاوَت ره اِعلان کدی
و زمی ترس خورده چُپ شُد،
۹دَ امزُو غَیت که تُو، اَی خُدا، بَلدِه قضاوَت باله شُدی
تا پگِ سِتَمدِیده های زمی ره نِجات بِدی. سِلاه.
۱۰واقعاً قارِ اِنسان باعِثِ مُوشه که تُو سِتایش شُنی
و کسای که بعد از قار خُو توبه کده باقی مُومنه، اُونا ره از خود مُونی.
۱۱بَلدِه خُداوند، خُدای خُو نَذر بِگِیرِید و نَذر خُو ره اَدا کُنِید؛
اَی تمامِ کسای که دَ چاردَورِ ازُو اَستِید،
بَلدِه ازُو که باهَیبَت اَسته، هدیه ها بیرِید،
۱۲ بَلدِه ازُو که جانِ حُکمرانا ره مِیگِیره،
بَلدِه ازُو که پادشایونِ زمی از شی مِیتَرسه.