۱بَلدِه خُدا که قُوَت مو اَسته، قد خوشی سرُود بِخانِید.
بَلدِه خُدای یعقُوب دَ آوازِ بِلند بِخانِید.
۲سرُود بِخانِید،
آوازِ دَیره و بَربطِ خوشصَدا و چنگ ره بُر کُنِید
۳دَ ماهِ نَو شیپُور ره دَ صَدا بیرِید،
و دَ وختِیکه ماهتَو پُوره مُوشه، دَ روزِ عِید مو،
۴چراکه اِی یگ قانُون اَسته دَ اِسرائیل،
یگ حُکم از طرفِ خُدای یعقُوب.
۵خُدا اِی ره دَ عِنوانِ شاهِدی دَ یوسُف دَد،
وختِیکه دَ ضِدِ سرزمِینِ مِصر رفت.
ما یگ آوازِ ناآشنا شِنِیدُم که مُوگُفت:
۶”شانِه تُو ره از زیرِ بار آزاد کدُم
و دِستای تُو از بُردونِ سَبَد خلاص شُد.
۷دَ غَیتِ سختی-و-مُشکِلات، تُو کُوی کدی و ما تُو ره خلاصی دَدُم؛
از جای تاشه از مینکلِ گُرگُردراغ دُعای تُو ره قبُول کدُم.
دَ پیشِ آو های مِرِیبا تُو ره آزمایش کدُم. سِلاه.
۸اَی قَوم مه بِشنَو، ما تُو ره خبردار مُونُم.
اَی اِسرائیل، کشکِه دَ تورِه مه گوش بِدی.
۹دَ بَین شُمو خُدای بیگَنه نَبَشه
و دَ پیشِ خُدای دِیگه سَجده نَکُنِید.
۱۰ما خُداوند-خُدای شُمو اَستُم
که شُمو ره از سرزمِین مِصر بُرو اَوُردُم.
دان خُو ره کٹه واز کُنِید و ما اُو ره پُر مُونُم.
۱۱لیکِن قَوم مه از اَید مه نَشُد؛
اِسرائیل مَره نَخاست.
۱۲پس اُونا ره دَ سنگدِلی ازوا تسلِیم کدُم
تا اُونا از نَقشه های خودون خُو پَیرَوی کُنه.
۱۳کشکِه قَوم مه دَ تورِه مه گوش مِیدَد
و اِسرائیل دَ مُطابِقِ راه های مه رفتار مُوکد.
۱۴اوخته دَ زُودی دُشمنای ازوا ره سرکوب مُوکدُم
و دِست خُو ره دَ ضِدِ مُخالِفای ازوا باله مُوکدُم.
۱۵کسای که از خُداوند بَد مُوبره، اُونا دَ برابرِ خُداوند سر خَم مُوکد
و تا اَبَد امُو رقم باقی مُومَند.
۱۶لیکِن بَلدِه اِسرائیل خُوب‌تَرِین گندُم ره مِیدَدُم که بُخوره
و اُونا ره قد عسل از قاده سیر مُوکدُم.“