۱خُدا دَ بَینِ جماعت خُو دَ عالمِ باله ایسته یَه؛
اُو دَ بَلِه قاضیا قضاوَت مُونه و مُوگیه:
۲”تا چی وخت قد بےاِنصافی قضاوَت کده
از شرِیرو طرفداری مُونِید؟ سِلاه.
۳دَ دادِ بیچاره ها و یَتِیما بِرَسِید
و دَ حقِ آدمای سِتَمدِیده و مُحتاج اِنصاف کُنِید.
۴آدمای بیچاره و مُحتاج ره نِجات بِدِید
و اُونا ره از دِستِ شرِیرو خلاص کُنِید.“
۵ قاضیا هیچ نَمِیدَنه و هیچ نَمُوفامه
و دَ ترِیکی راه موره؛
امزی خاطر تمامِ بُنیادِ زمی دَ لَرزه اَمَده.
۶ما گُفتُم: ”شُمو خُدایو اَستِید
و پگ شُمو بچکِیچای قادِرِ مُتعال.“
۷لیکِن شُمو رقمِ آدمای فانی مُومُرِید
و رقمِ هر حُکمرانِ دِیگه سرنِگون مُوشِید.
۸اَی خُدا، باله شُو و زمی ره قضاوَت کُو،
چُون پگِ مِلَّت ها دَزتُو تعلُق دَره.