۱خُدایا، چُپ نَشی!
اَی خُدا، خود ره قرار نَگِیر و آرام نَشی!
۲توخ کُو که دُشمنای تُو شور-و-غَوغا برپا کده،
و کسای که از تُو بَد مُوبره، سر خُو ره بِلند کده.
۳اُونا دَ ضِدِ قَوم تُو نَقشه ھای پُر از حِیله-و-مَکر مِیکشه
و دَ خِلافِ کسای که دَز تُو پَناه اَوُرده قد یگدِیگِه خُو مشوَره مُونه
۴و مُوگیه: ”بیِید که اُونا ره نابُود کُنی تا دِیگه اُونا یگ قَوم نَبَشه،
و نامِ اِسرائیل دِیگه گِرِفته نَشُنه.“
۵اُونا یگدِل شُده قد یگدِیگه خُو مشوَره مُونه
و دَ ضِدِ ازتُو عھد-و-پَیمان مُوکُنه:
۶خَیمه ھای مردُمِ اِدوم و اِسماعیلیا،
مردُمِ موآب و ھاجِریا،
۷ مردُمِ جِبال و عَمّون و عمالیق و فَلَسطِین
و باشِنده های صُور.
۸ مردُمِ آشُور ام قد ازوا یگجای شُده
و بَلدِه اَولادِه لوط یگ بازُو جور شُده. سِلاه.
۹ اَی خُدا، قد ازوا امُو کار ره کُو که قد مِدیان کدی؛
امُو کار ره که دَ حقِ سِیسِرا و یابِین دَ دَرِّه قِیشون کدی
۱۰که اُونا دَ منطقِه عین‌دور نابُود شُد
و بَلدِه زمی پارُو جور شُد.
۱۱رهبرای ازوا ره رقمِ عُرِب و زِئب جور کُو
و پگِ حُکمرانای ازوا ره رقمِ زِبَح و صَلمونَّع؛
۱۲که مُوگُفت: ”بیِید که عَلفچَر های خُدا ره
بَلدِه خودون خُو قَبضه کنی.“
۱۳اَی خُدای مه، اُونا ره رقمِ خاکِ گِردباد جور کُو
و مِثلِ کاه دَ دَمِ باد.
۱۴رقمی که آتِش جنگل ره دَر مِیدیه
و اَلَنگِه آتِش کوه ها ره آتِش مِیگَردَنه،
۱۵امُو رقم قد تُندباد خُو اُونا ره دُمبال کُو
و قد طوفان خُو اُونا ره دَ وَحشَت بِندَز.
۱۶رُوی ھای ازوا ره پُر از شَرم کُو
تاکه اُونا نام تُو ره طلب کُنه، اَی خُداوند.
۱۷بیل که اُونا تا اَبَد شرمِنده و وَحشَت زَده بَشه
و دَ رَسوایی نابُود شُنه.
۱۸بیل که اُونا بِدَنه که تنها تُو
که نام تُو «خُداوند» اَسته،
دَ بَلِه تمامِ زمی مُتعال اَستی.