۱خُداوندا، تُو دَ بَلِه سرزمِین خُو نظرِ لُطف کدی،
و خوشبَختی یعقُوب ره پس اَوُردی.
۲تُو خطاهای قَوم خُو ره بخشِیدی
و پگِ گُناه های ازوا ره پوشَندی. سِلاه.
۳تُو از تمامِ غَضَب خُو دِست باله کدی
و شِدَّتِ قار خُو ره تاه شَندی.
۴اَی خُدای نِجات مو،
مو ره دُوباره آباد کُو و غَضَب خُو ره از مو دُور کُو.
۵آیا تا اَبَد خود ره قد ازمو قار مِیگِیری؟
آیا غَضَب خُو ره نسل اَندر نسل اِدامه مِیدی؟
۶آیا زِندگی مو ره دُوباره تازه نَمُونی
تا قَوم تُو دَ حُضُور تُو خوشی کُنه؟
۷اَی خُداوند، رَحمت خُو ره دَز مو نِشو بِدی
و نِجات خُو ره دَز مو عطا کُو.
۸چِیزی ره که خُداوند-خُدا مُوگیه، ما مِیشنَوُم،
چُون اُو دَ قَوم خُو، دَ مومنِین خُو صُلح-و-سلامَتی ره اِعلان مُونه،
تا اُونا پس سُون جهالَت نَرَوه.
۹یقِیناً، نِجاتِ ازُو بَلدِه کسای که از شی ترس دَره نزدِیک اَسته،
تا بُزُرگی-و-جلالِ ازُو دَ سرزمِین مو جای-دَ-جای شُنه.
۱۰رَحمت و وفاداری قد یگدِیگه خُو مُلاقات مُونه؛
عدالت و سلامَتی قد یگدِیگه خُو رُوی ماخی مُونه.
۱۱وفاداری از زمی مُورویه
و عدالت از آسمو توخ مُونه.
۱۲اَرے، خُداوند چِیزای خُوب مُوبَخشه
و سرزمِین مو حاصِل خُو ره مِیدیه.
۱۳عدالت پیش پیشِ خُداوند موره
و یگ راه بَلدِه قَدم های ازُو آماده مُونه.