۱اَی خُداوند، گوش بِگِیر و دُعای مَره قبُول کُو،
چراکه ما مُحتاج و بیچاره اَستُم؛
۲جان مَره نِگاه کُو، چراکه ما دَزتُو وفادار اَستُم؛
اَی خُدای مه، خِدمتگار خُو ره که دَزتُو تَوَکُل کده، نِجات بِدی.
۳یا مَولا، دَ حق مه رَحِیم بَش،
چراکه تمامِ روز دَ پیشِ ازتُو ناله-و-فریاد مُونُم.
۴جانِ خِدمتگار خُو ره پُر از خوشی کُو،
چُون یا مَولا، جان خُو ره دَ راهِ ازتُو هِدایت مُونُم.
۵یا مَولا، تُو نیکو و بخشاینده اَستی
و کَلو رَحِیم دَ حقِ کسای که تُو ره کُوی مُونه.
۶خُداوندا، دَ دُعای مه گوش بِدی
و آوازِ عُذر-و-زاری مَره بِشنَو.
۷دَ روزِ سختی-و-مُشکِلات خُو تُو ره کُوی مُونُم،
چراکه تُو دُعای مَره قبُول مُونی.
۸اَی خُداوند، دَ مینکلِ خُدایو رقم ازتُو اَلّی وجُود نَدره
و کاری ام رقمِ کارای ازتُو نِییه.
۹یا مَولا، پگِ مِلَّت های ره که خَلق کدے،
دَ حُضُور تُو اَمَده سَجده مُونه،
و دَ نام تُو حمد-و-ثنا مُوگیه،
۱۰چراکه تُو بُزُرگ اَستی و کارای عجِیب انجام مِیدی؛
تَنھا تُو خُدا اَستی.
۱۱اَی خُداوند، راه-و-طرِیق خُو ره دَزمه تعلِیم بِدی؛
تا دَ مُطابِقِ حقِیقت تُو رفتار کنُم.
دَز مه دِلِ خالِص بِدی تا از نام تُو ترس دَشته بَشُم.
۱۲اَی خُداوند، خُدای مه، تُو ره قد تمامِ دِل خُو شُکر-و-سِپاس مُوگُم
و تا اَبَد دَ نام تُو حمد-و-ثنا مُوگیُم،
۱۳چراکه رَحمت تُو دَ حقِ ازمه بُزُرگ اَسته،
تُو جان مَره از غَوُجی های عالمِ مُرده ها خلاصی دَدی.
۱۴اَی خُدا، آدمای کِبری-و-مغرُور دَ ضِد مه باله شُده؛
یگ ڈَل آدمای ظالِم قَصدِ گِرِفتونِ جان مَره دَره
و تُو ره دَ تَی نظر خُو نَمیره.
۱۵مگم اَی خُداوند، تُو خُدای رحِیم و پُرفَیض اَستی،
دیر خَشم-و-قار و پُر از مُحَبَت و وفاداری.
۱۶سُون ازمه نظر کُو و دَ حق مه رحِیم بَش؛
از قُوَت خُو دَ خِدمتگار خُو عطا کُو
و باچِه کنِیز خُو ره نِجات بِدی.
۱۷یگ نشانی از رُوی لُطف دَزمه نِشو بِدی
تا کسای که از مه بَد مُوبره، اُو ره دِیده شرمِنده شُنه،
چراکه تُو اَی خُداوند، دَزمه کومَک کدی و مَره تَسَلی دَدی.