۱ د یهودا د پاچا یهوشافاط د پاچاهۍ په اتلسم کال، یورام د اخاب زوی د اسراییلو پاچا شو. یورام په سامره کې دولس کاله پاچاهي وکړه. ۲ هغه د څښتن په وړاندې ګناه وکړه، خو د خپل مور او پلار په شان ګناهکار نه ؤ. یورام هغه بت راوغورځاوه چې د هغه پلار د بعل د عبادت دپاره جوړ کړی ؤ. ۳ خو هغه داسې د ګناه څخه ډک کارونه کول چې د نباط زوی یروبعام په اسراییلو باندې کړي وو. یورام دا بد کارونه پرېنښودل.
۴ د موآب پاچا میشع پسونه ساتل، نو هغه به هر کال د باج په توګه د اسراییلو پاچا ته سل زره وري او د سلو زرو پسونو وړۍ ورکولې. ۵ خو کله چې اخاب مړ شو، میشع د اسراییلو په وړاندې یاغي شو. ۶ په دې خاطر یورام د سامرې څخه روان شو او د اسراییلو ټول لښکر یې سره راټول کړ. ۷ هغه د یهودا پاچا یهوشافاط ته دا پیغام ورولېږه: «د موآب پاچا زما په ضد یاغي شوی دی. ایا زما سره به لاړ شې چې د هغه سره وجنګېږو؟» یهوشافاط په ځواب کې وویل: «هو، زه به درسره لاړ شم. زه ستا طرفداري کوم او زما عسکر او اسونه ستا په خدمت کې دي. ۸ خو په کومه لاره به لاړ شو؟» یورام ځواب ورکړ: «د ادوم د دښتې په لاره به لاړ شو.»
۹ نو د اسراییلو، یهودا او ادوم پاچاهان د خپلو لښکرو سره روان شول. خو وروسته له اوو ورځو مزل څخه د هغوی او د هغو د څارویو دپاره د څښلو اوبه پاتې نه شوې. ۱۰ یورام پاچا پوښتنه وکړه: «اوس څه وکړو؟ څښتن مونږ درې پاچاهان د دې دپاره دلته راوستلو چې د موآب لښکرو ته مو په لاس ورکړي.» ۱۱ یهوشافاط پوښتنه وکړه: «ایا د څښتن کوم نبي دلته شته چې مونږ د هغه په وسیله د څښتن سره مشوره وکړو؟» د یورام د منصبدارانو څخه یو تن ځواب ورکړ: «د شافاط زوی الیشع دلته دی. هغه د الیاس مرستیال ؤ.» ۱۲ یهوشافاط ځواب ورکړ: «هغه د څښتن رښتینی نبي دی.» درې واړه پاچاهان الیشع ته ورغلل.
۱۳ الیشع د اسراییلو له پاچا یورام څخه پوښتنه وکړه: «ماته ولې راغلې؟ ورشه او د خپل مور او پلار د نبیانو سره مشوره وکړه.» یورام ځواب ورکړ: «نه، دا څښتن ؤ چې مونږ درې پاچاهان یې دلته راوستلو چې د موآب لښکرو ته مو په لاس ورکړي.» ۱۴ الیشع هغه ته وویل: «زه د هغه ژوندي مطلق قادر څښتن په نوم چې زه یې خدمت کوم، قسم خورم که یهوشافاط پاچا چې زه د هغه درناوی کوم، درسره نه وای، نو تاته به مې کتلي هم نه وای.» ۱۵ بیا الیشع وویل: «داسې یو څوک راوغواړه چې رباب غږولی شي.» رباب غږوونکي په رباب غږولو باندې پیل وکړ. د څښتن قدرت په الیشع باندې نازل شو ۱۶ او هغه وویل: «څښتن وایي چې د دې وچ خوړ په هرځای کې لښتي وباسئ. ۱۷ که څه هم تاسو به نه باد ووینئ او نه باران، خو دا وچ خوړ به د اوبو څخه ډک شي او ستاسو او ستاسو د څارویو دپاره به دلته اوبه پرېمانه وي. ۱۸ د څښتن دپاره دا یو ساده کار دی، هغه به ستاسو سره دا مرسته هم وکړي چې د موآب لښکرو ته ماتې ورکړئ. ۱۹ تاسو به د هغوی دېوال لرونکي ښارونه او مهم ښارګوټي ونیسئ. تاسو به د هغوی ښې ونې ووهئ او د اوبو ټولې چینې به یې بندې کړئ، د هغوی حاصلخېزې ځمکې به له تیږو څخه ډکې کړئ او هغه به له حاصله وغورځوئ.» ۲۰ په بله ورځ د سهارنۍ قربانۍ د وړاندې کولو په وخت کې ناڅاپه د ادوم له خوا څخه اوبه راوبهېدلې او ځمکه د اوبو څخه ډکه شوه.
۲۱ د موآب خلکو واورېدل چې درې پاچاهان د هغوی خواته راروان دي چې په دوی باندې حمله وکړي. نو هغوی خپل ټول هغه کسان چې جګړه یې کولای شوه، د ځوانه څخه نیولې تر زاړه پورې سره راټول کړل او د هغوی لښکرې د هېواد په پوله کې د جګړې دپاره تیارې شوې. ۲۲ کله چې موآبیان سهار راپاڅېدل، په اوبو باندې لمر لګېده او اوبه ورته لکه د وینو په شان سرې ښکاره کېدلې. ۲۳ هغوی وویل: «هغو وینو ته وګورئ! د هغو درې پاچاهانو لښکرې په خپل منځ کې سره جنګېدلې دي او یو بل یې سره وژلي دي. راځئ چې ورشو او د هغوی کمپ لوټ کړو.» ۲۴ خو کله چې هغوی د اسراییلو کمپ ته ورسېدل، اسراییلي عسکر راووتل او په هغوی باندې یې تر هغه وخته پورې حمله وکړه، ترڅو چې هغوی په شا شول او وتښتېدل. د اسراییلو لښکرو هغوی بېرته تر موآبه پورې تعقیب کړل او په تللو تللو کې یې له منځه یووړل. ۲۵ اسراییلیانو د موآبیانو ښارونه وران کړل. کله چې هر اسراییلی د حاصلخېزه پټي څخه تېرېده په هغه باندې به یې تیږه غورځوله، ترڅو ټول پټي په تیږو باندې پټ شول. همدارنګه یې ښې ونې ووهلې او چینې یې بندې کړې.
په پای کې یوازې د هغوی پایتخت د قیر حارست ښار جوړ پاتې شو، خو هغو عسکرو چې مچنوغزې ورسره وې، نوموړی ښار کلابند کړ او حمله یې ورباندې وکړه. ۲۶ کله چې د موآب پاچا میشع ولیدل چې ماتې خوري، نو اووه سوه عسکر یې چې تورې ورسره وې د ځان سره یووړل او هڅه یې وکړه چې د جګړې هغه کرښه ماته کړي چې ادومي لښکرې په کې ځای په ځای شوې وې، خو هغه ناکام شو. ۲۷ نو هغه خپل مشر زوی چې د هغه څخه وروسته باید پاچا شوی وای، ونیوه او هغه یې د ښار په دېوال باندې د نذرانې په توګه قرباني کړ. د اسراییلي لښکرو زړونه د دې کار په لیدلو سره دومره د کرکې څخه ډک شول چې ښار یې پرېښود او بېرته خپل هېواد ته ستانه شول.