۱حضرت آدم د بي بي حوا سره یوځای شو او بي بي حوا امیدواره شوه او زوی یې پیدا شو. بي بي حوا وفرمایل: <زه به په هغه باندې قائن نوم ږدم ځکه چې هغه مې د څښتن په مرسته راوړ.> ۲وروسته بیا هغې بل زوی هابیل وزېږاوه. هابیل شپون شو، خو قائن زمیندار شو. ۳لږه موده وروسته قائن د خپلې ځمکې د حاصلاتو یوه برخه د څښتن حضور ته نذرانه وړاندې کړه. ۴او هابیل هم خپل اولنی پیدا شوی وری قرباني کړ او ډېره ښه حصه یې د څښتن حضور ته نذرانه وړاندې کړه. څښتن هابیل او د هغه نذرانه قبوله کړه. ۵خو قائن او د هغه نذرانه یې قبوله نه کړه، نو قائن ډېر په قهر شو او خپل سر یې ښکته واچاوه. ۶څښتن قائن ته وفرمایل: <ته ولې په قهر شوې؟ او ولې دې خپل سر ښکته اچولی دی؟ ۷که ښه کار دې کړی وای، آیا قبول شوی به نه وای؟ مګر ښه دې نه دي کړي. اوس ګناه د دې موقعې په لټه کې ده چې په تا باندې حمله وکړي، هغه غواړي چې حکم درباندې وچلوي مګر ته باید په هغې باندې غالب شې.>
۸قائن خپل ورور هابیل ته وویل: <راځه چې پټي ته لاړ شو.> هغه وخت چې دوی په پټي کې وو قائن په خپل ورور هابیل باندې حمله وکړه او ویې واژه.
۹بیا څښتن د قائن څخه پوښتنه وکړه: <ستا ورور هابیل چېرته دی؟>
هغه ځواب ورکړ: <زه څه خبر یم؟ آیا زه د خپل ورور ساتونکی یم؟>
۱۰بیا څښتن وفرمایل: <تا څه وکړل؟ خپل ورور دې وواژه او د هغه وینه په ځمکه باندې تویه شوه. اوس ستا د ورور وینه ماته فریاد کوي چې تاته سزا درکړم. ۱۱زه به په تا باندې لعنت ووایم، ځکه چې تا هابیل وواژه او د هغه وینه دې په ځمکه باندې توی کړه. ته به هیڅکله په دې ځمکه باندې کښت ونه کړې. ۱۲که ته په دې ځمکه باندې خواري وکړې، هغه به ستا دپاره هیڅ حاصل درنه کړي. ته به بې کوره یې او خپل پاتې عمر به یو ځای او بل ځای په پرېشانۍ او سرګردانۍ کې تېروې.>
۱۳قائن وویل: <ته ماته داسې سخته سزا راکوې چې زه یې د زغملو توان نه لرم. ۱۴ما نن د دې خاورې څخه شړې، چې خپل کور پرېږدم او ستا د حضور څخه لېرې لاړ شم. زه به بې کوره پرېشانه او سرګردانه ګرځم او هرڅوک چې ما پیدا کړي نو وبه مې وژني.>
۱۵څښتن ځواب ورکړ: <نه! که څوک تا ووژني زه به هغه ته اووه وارې سزا ورکړم.> نو څښتن په قائن باندې یوه نښه کېښودله چې دا به د هغه چا دپاره خبرداری وي څوک چې وغواړي قائن ووژني. ۱۶قائن د خدای پاک د حضور څخه لاړ. هغه په نود (یعنې سرګردانۍ) نومي ځای کې چې د عدن لمرخاته خواته پروت ؤ ژوند اختیار کړ.
۱۷قائن د خپلې ښځې سره یوځای شو او زوی یې پیدا شو او په هغه باندې یې خنوخ نوم کېښود. هغه یو ښار جوړ کړ او د خپل زوی خنوخ نوم یې ورباندې کېښود. ۱۸د خنوخ څخه عیراد پیدا شو او د عیراد څخه محویائیل پیدا شو، د محویائیل څخه متوشائیل پیدا شو او د متوشائیل څخه لمک پیدا شو.
۱۹لمک دوه ښځې وکړې، د یوې نوم عاده ؤ او د بلې نوم ظله ؤ. ۲۰د عادې څخه یابال پیدا شو او هغه اولنی نفر ؤ چې کورني حیوانات یې روزل او په خېمو کې اوسېده. ۲۱د هغه د ورور نوم یوبال ؤ او هغه اولنی نفر ؤ چې رباب او شپېلۍ به یې وهله. ۲۲د ظلې څخه هم توبل قائن پیدا شو او هغه آهنګر ؤ او د برنجو او اوسپنې څخه به یې د کار هر ډول وسایل جوړول. نعمه د توبل قائن خور وه.
۲۳یوه ورځ لمک خپلو ښځو ته وویل:
<ای عادې او ظلې زما خبرې واورئ
ما یو ځوان سړی وژلی ځکه زه یې وم وهلی
۲۴که بدل د قائن اخیستل کیږي په اووه وارې
نو د لمک به اخیستی شي اووه اویا وارې>
۲۵حضرت آدم بیا د خپلې ښځې سره یوځای شو او زوی یې پیدا شو او د هغه نوم یې شیث کېښود. هغې وفرمایل: <دا ځکه چې خدای پاک ماته د هابیل په ځای چې د خپل ورور قائن له لاسه ووژل شو بل زوی راکړ.> ۲۶د شیث زوی پیدا شو او د هغه نوم یې انوش کېښود. په همدې وخت کې خلکو د څښتن عبادت کول شروع کړل.