۱ او براتان! شما وتَ زانێت که شمئے کرّا، مئے آیگ بێپائِدگ نه‌اَت. ۲ اَنچۆ که شما زانێت، ما شمئے کِرّا آیگا پێسر پیلیپیئے شهرا چۆن اَزاب و بےاِزّت کنگ بوتێن، بله ما چه وتی هُدائے کُمکّا تَهم و جُرَت کرت و اینچُک دُژمنیئے تها هم ما هُدائے وشّێن مستاگ په شما سَر کرت. ۳ اے دَزبندیا که ما کنێن، اِشیا ردی یا بدنیّتی مان نێست و ما شمارا رَد دئیگ هم نلۆٹێن، ۴ وشّێن مِستاگئے جارا پمێشکا جنَگا اێن که هُدایا مارا چَکّاستگ و دیستگی که ما اے کارئے لاهک اێن. ما مردمانی وشّ کنگئے جُهدا نه‌اێن، هُدائے وشّ کنگئے جُهدا اێن، هما هُدا که مئے دلانَ چکّاسیت. ۵ شما زانێت که ما هچبر چاپلوسی نکرتگ و نه مارا چێرێن تَماه و لالِچے بوتگ. هُدا شاهد اِنت. ۶ چه مردمان تئوسیپئے لۆٹۆک هم نبوتگێن، نه چه شما و نه چه دگران، بِلّ تُرے مَسیهئے کاسدیئے ناما ما وتی اِهتیار پێش داشت کُرتگ‌اَت. ۷ بله ما چۆ نکرت و گۆن شما اَنچۆ مهربان اَتێن که ماتے گۆن وتی چکّانَ بیت. ۸ ما په شما سکّ واهَگدار اَتێن و په گَلے گۆن شما تهنا هُدائے وشّێن مِستاگ بهر نکرت، وتی جندئے زندگی هم بهر کرت، چێا که شما مارا سکّ دۆست اَتێت. ۹ براتان! شمارا مئے جُهد و زهمت الّم یات اَنت. وهدے ما شمئے کِرّا هُدائے وشّێن مِستاگئے جارا جنَگا اَتێن، ما شپ و رۆچ کار هم کرت تانکه چه شما کَسێئے سرا بارے مبێن. ۱۰ شما شاهد اێت و هُدا هم شاهد اِنت که ما باوَرمندانی نیاما، بزان شمئے نیاما چۆنێن پهرێزکار و پاک و بےائیبێن زندے گوازێنت. ۱۱ شما زانێت که ما گۆن شما هر یَکّێا انچُش اَتێن که مهربانێن پتے گۆن وتی جندئے چُکّانَ بیت. ۱۲ ما شمارا دلبڈّی و دلجمی دات و دزبندی کرت که اَنچێن زندے بگوازێنێت که هُدائے لاهک ببیت، هما هُدا که شمارا تئوارَ کنت که دێم په منی بادشاهی و شان و شئوکتا بیاێت.
۱۳ ما مُدام هُدائے شُگرا گرێن که وهدے هُدائے هبر شمارا سر بوت، هما هبر که شما چه ما اِشکت، شما مَنّت که انسانی هبرے نه‌اِنت، هُدایی هبرے و اَنچُش اِنت هم. اے هُدائے هبر اِنت که شمئے، بزان باوَرمندانی دلان اَسَر کنگا اِنت. ۱۴ او براتان! شما هُداێن پت و ایسّا مَسیهئے هما کلیسایانی پئیما کرت که یَهودیَها اَنت. چێا که شمارا شمئے جِندئے مردمان هما پئیما آزار دات که یَهودیان آ کلیسا آزار داتنت، ۱۵ هما یهودیان که هُداوندێن ایسّا و پئیگمبر کُشتنت و مارا هم آزار دات. آ، هُدایا نارَزا کننت و هرکَسئے دژمن اَنت. ۱۶ آ مردمَ نئیلنت که ما گۆن درکئومان وشّێن مِستاگئے بارئوا هبر بکنێن، هما مستاگ که درکئومانَ رَکّێنیت. اے پئیما آ مدام وتی گناهان تان گُڈّی هَدّا رسێننت و گُڈسرا هُدائے کهر آیانی سرا کپیت.
۱۷ براتان! ما که په کَمّێن وهدێا چه شما جتا بوتێن، بلّ که دێم په دێم نه‌اَتێن بله دل وَه هئوار اَتنت، دِلبُرّێن زهیران مارا هر پئیمێن جُهد پرمات که پدا گۆن شما دێم په دێم ببێن. ۱۸ منِ پولُسا باز رندا جُهد کرت و ما لۆٹت که شمئے گوَرا بیاێن، بله شئیتانا مئے راه و در بند کرتنت. ۱۹ چێا که مئے اُمێت و مئے شادمانی شما اێت. شما مئے هما تاج اێت که ما آییئے سرا پهرَ بندێن، وتی هُداوندێن ایسّائے بارگاها، هما وهدا که هُداوندَ کئیت. ۲۰ هئو، شما مئے شان اێت و شما مئے شادمانی اێت.