۱ هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”اے جاگها یله کن، تئو و اے مهلوک که تئو چه مِسرا در کرتگ و آورتگ. دێم په هما مُلکا برئو که من گۆن اِبراهێم و اِساک و آکوبا سئوگند وارتگ که تئیی نَسل و پَدرێچارا دئیانی. ۲ من پرێشتگے چه تئو پێسر راهَ دئیان و کَنهانی و اَموری و هیتّی و پِریزّی و هێوی و یَبوسیانَ گلّێنان. ۳ هما مُلکا برئو که اۆدا شیر و بێنَگئے جۆ تَچگا اَنت. بله من گۆن تئو همراهَ نبان، چۆ مبیت که راها ترا تباه و برباد بکنان، چێا که تئو ناپَرمان و وَتسرێن کئومے ائے.“
۴ مهلوکا که اے دردناکێن هبر اِشکُت، مۆتک و زاریا لگّت و کَسّا سَهت و زێوَر پِر نکرت، ۵ چێا که هُداوندا گۆن موسّایا گوَشتگ‌اَت: ”اِسراییلیان بگوَش: ’تئو ناپَرمان و وَتسرێن کئومے ائے. من اگن په دمانێا هم گۆن تئو همراه ببان، بلکێن ترا تباه و برباد بکنان. نون وتی سَهت و زێوَران کَشّ. منَ چاران که گۆن تئو چے بکنان.‘“ ۶ اِسراییلیان هۆرێبئے کۆها وتی سَهت و زێور کَشِّتنت.
۷ موسّایا مُدام تَمبوے زرت و چه اُردگاها دور مِکَّ کرت. اے تَمبوئے نامی گِندُکئے تَمبو کرت. هرکَس که هُداوندئے سر و سۆجانی لۆٹۆک اَت، چه اُردگاها ڈَنّ گِندُکئے تَمبوا شت. ۸ هر وهدا که موسّا درَ آتک و دێم په تَمبوا راهَ گپت، سجّهێن مهلوک پادَ آتک و هرکَس وتی جندئے گِدانئے دپا اۆشتات و تان هما وهدا موسّاییَ چارِت که موسّا تَمبوا شُت. ۹ وهدے موسّا تَمبوا شت، جمبرئے مِنُک اێرَ آتک و تَمبوئے دپا اۆشتات و هُداوندا گۆن موسّایا هبرَ کرت.
۱۰ وهدے مهلوکا دیست که جمبرئے مِنُک تَمبوئے دپا اۆشتاتگ، سجّهێن مردم پادَ آتک و وتی گِدانانی دپا اۆشتاتنت و هُداوَندِش پرستِشَ کرت. ۱۱ هُداوندا گۆن موسّایا دێم په دێما هبرَ کرت، سنگتێئے پئیما. رندا موسّا اُردگاها شت، بله یوشا چه تَمبوا درَ نکپت. یوشا نونئے چُکّ و موسّائے ورناێن هِزمتکار اَت.
۱۲ موسّایا گۆن هُداوندا گوَشت: ”بچار، تئو منا گوَشگا ائے: ’اے مهلوکئے رهشۆنیا بکن‘ بله تئو منا هال دئیگا نه‌ائے که منی همراه کئے اِنت. تئو منا گوَشتگ که ’من تئوِ موسّایا پَجّاهَ کاران، ترا تئیی جندئے نامئے سرا پَجّاهَ کاران و منِ هُداوندئے چمّان تئیی کَدر و اِزّت سکّ باز اِنت.‘
۱۳ نون اگن تئیی چمّان منی کَدر و اِزّت باز اِنت، گڑا وتی راهان په من آشکار کن تانکه من ترا پَجّاه بیاران و هما اِزّت که منا تئیی چمّان هست‌اِنت، آییا برجاه داشت بکنان. بچار، اے مهلوک تئیی جندئے کئوم اِنت.“
۱۴ هُداوندا گوَشت: ”من وت تئیی همراهَ بان و ترا آرامی و آسودگیَ بَکشان.“ ۱۵ موسّایا گۆن هُداوندا گوَشت: ”اگن تئو وتَ نئیائے گۆن، مارا چه اِدا راه مدئے. ۱۶ اگن تئو مئے همراه مبئے، چۆن زانگَ بیت که تئیی چمّان منا کَدر و اِزّت هست، منا و تئیی مهلوکا؟ چێا که همے چیزّ اِنت که منا و تئیی مهلوکا چه دنیائے آ دگه سجّهێن کئومان جتا کنت.“
۱۷ هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”اے کار که تئو گوَشت، منیَ کنان، چێا که منی چمّان تئیی کَدر و اِزّت سکّ باز اِنت و ترا تئیی جندئے نامئے سرا پَجّاهَ کاران.“
۱۸ موسّایا گوَشت: ”وتی شان و شئوکتا منا پێش دار.“ ۱۹ هُداوندا گوَشت: ”من وتی سجّهێن نێکیا ترا پێشَ داران و تئیی دێما وتی نام یَهوِهئے جارا جنان. هرکَسئے سرا که منا رهمت گوارێنگی اِنت، وتی رهمتانَ گوارێنان و هرکَسئے سرا که منا رهم کنگی اِنت، رهمَ کنان. ۲۰ تئو منی دێما دیستَ نکنئے، چێا که هرکَسا که منی دێم دیست، زندگَ نمانیت. ۲۱ بچار، منی نزّیکّا جاگهے هست. تئو اۆدا تَلارێئے سرا بۆشت. ۲۲ هما وهدا که منی شان و شئوکت چه تئیی دێما گوَزیت، آ وهدا ترا تَلارئے تْرَکّێئے تها چێرَ دئیان و وتی دستا تان هما وهدا تئیی سرا اێرَ کنان که من بگوَزان. ۲۳ رندا وتی دستا دورَ کنان و تئو منی پُشتا گِندئے، بله باید اِنت منی دێم گِندگ مبیت.“