۱ مارا اِنّه، او هُداوند! مارا اِنّه،
تئیی ناما شان و شئوکت بِرسات،
تئیی مِهر و وپاداریئے سئوَبا.
۲ آ دگه کئوم چێا بگوَشنت:
”اِشانی هُدا کجا اِنت؟“
۳ مئے هُدا اَرشا اِنت،
هرچے که آییا وشَّ بیت، هما کارا کنت.
۴ آیانی ”هُدا“نُگره و تلاه اَنت،
انسانئے دستئے جۆڑ کرتگێن بُت.
۵ اِشان دپ پِر بله هبر کرتَ نکننت،
چمِّش پِر بله دیستَ نکننت،
۶ گۆشِش پِر بله اِشکتَ نکننت،
پۆنزِش پِر بله بۆ چتَ نکننت،
۷ دستِش پِر بله مارِتَ نکننت،
پادِش پِر بله راه شتَ نکننت،
نه چه وتی گُٹّا آوازے کَشّتَ کننت.
۸ هرکَس که اِشان جۆڑَ کنت،
همِشانی پئیما بیت و
هما مردم هم که اِشانی سرا تئوکلَ کنت.
۹ او اِسراییل! هُداوندئے سرا تئوکل کن،
هما شمئے کُمکّ و اِسپَر اِنت.
۱۰ او هارونئے لۆگ! هُداوندئے سرا تئوکل کن،
هما شمئے کُمکّ و اِسپَر اِنت.
۱۱ او هُداتُرسان! هُداوندئے سرا تئوکل کنێت،
هما شمئے کُمکّ و اِسپَر اِنت.
۱۲ هُداوندا مارا یات کرتگ و
مارا برکتَ دنت،
اِسراییلئے لۆگا برکتَ دنت،
هارونئے لۆگا برکتَ دنت.
۱۳ همایان برکتَ دنت که هُداوندئے تُرس آیانی دلا اِنت،
مزنێن و کَسانێنان، یکّ پئیما.
۱۴ هُداوند شمارا گێشا چه گێشتر کنات،
شمئے جند و چُکّ، دوێنان.
۱۵ هُداوند شمارا برکت دئیات،
زمین و آسمانئے اَڈّ کنۆک.
۱۶ بُرزێن اَرش هُداوندئیگ اِنت و
زمینی بنی‌آدمارا داتگ.
۱۷ مُردَگ هُداوندا ننازێننت،
نه آ مردم که رئونت و بێتئوارَ بنت.
۱۸ اے ما اێن که هُداوندا ستا دئیێن،
انّون تان اَبد.
هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا.