زَبور

بهر ۱۴۵

هُداوند مزن اِنت

ستا و سنا. داوودئے زَبور.


۱ تئیی شان و شئوکتا نازێنان، او منی هُدا! او بادشاه!

تئیی ناما سَتا کنان، اَبد تان اَبد.

۲ ترا هر رۆچَ نازێنان و

تئیی ناما ستا کنان، اَبد تان اَبد.

۳ هُداوند مزن اِنت و ستائے باز لاهک،

کَسّ آییئے مزنیا کَدّ و کِساس کرتَ نکنت.

۴ نَسلے په دومی نَسلا تئیی کارانی ستایا کنت و

تئیی مزنێن کارانی کسّهانَ کاریت.

۵ من تئیی مزنێن شان و شئوکتئے سرا پِگرَ کنان،

تئیی باکَمالێن کارانی سرا.

۶ تئیی باکَمالێن کارانی زۆراوری هَمُک زبانئے سرا اِنت و

من تئیی مزنێن کارانی جارا جنان.

۷ تئیی مزنێن شَرّیانی کِسّهانَ کارنت و

تئیی اَدلئے سئوتا جننت.

۸ هُداوند مهربان و رهم کنۆک اِنت،

هِژم گرگا دێرَ کنت و مِهری باز اِنت.

۹ هُداوند گۆن سجّهێنان نێک اِنت و

وتی سجّهێن اَڈّ کرتگێنانی سرا رهمَ کنت.

۱۰ او هُداوند! تئیی دستئے همُک کار تئیی شُگرا گیپت،

تئیی وپادار ترا نازێننت.

۱۱ تئیی بادشاهیئے شان و شئوکتئے هبرا کننت و

تئیی زۆرئے مِسالانَ دئینت،

۱۲ تانکه سجّهێن بنی‌آدم تئیی زۆراورێن کاران جار بِجننت،

تئیی بادشاهیئے شان و شئوکتا.

۱۳ تئیی بادشاهی اَبدی بادشاهیے و

تئیی هاکمی نَسلانی نَسل برجاهَ مانیت.

۱۴ هرکَس که کپیت، هُداوند آییا داریت و

هرکَس که لگَتمال اِنت، هُداوند آییا چستَ کنت.

۱۵ سجّهێنانی چمّ په تئو سکّ اَنت و

تئو آیانی رۆزیگا په وهدَ بَکشئے.

۱۶ تئو وتی دستا پچَ کنئے و

هر زندگێنئے واهگان پورهَ کنئے.

۱۷ هُداوند وتی همُک راها آدل اِنت،

وتی سجّهێن کاران وپادار.

۱۸ هرکَس که هُداوندا تئوارَ کنت، هُداوند، آییئے نزّیکّا اِنت،

هرکَس که په دل و سِتک آییا تئوارَ کنت.

۱۹ هرکَسا که هُدائے تُرس دلا اِنت، هُدا آییئے واهگان پورهَ کنت و

آییئے پریاتان گۆشَ داریت و رَکّێنیتی.

۲۰ هُداوند وتی سجّهێن دۆست دارۆکانی نِگهپان اِنت و

سجّهێن بدکاران تباهَ کنت.

۲۱ منی دپ هُداوندا نازێنیت،

سجّهێن سَهدار آییئے پاکێن ناما ستا بدئیاتنت، اَبد تان اَبد.