۱ هُداوندا ستا بات، منی تلارا،
که منی دستان په جنْگا درَ کاریت و
منی لنکُکان په مِڑَگا.
۲ هما منی مِهر کنۆکێن هُدا و کلات اِنت،
منی سنگر اِنت و منی رکّێنۆک،
منی اِسپَر، که آییئے مئیارَ بان،
که منی کئوما منی چێردستَ کنت.
۳ هُداوند! انسان چیے که تئو آییا مان بیارئے و
بنیادم چیے که تئو آییئے هئیالا بدارئے؟
۴ انسانئے زِند چۆ دَمکَشّێا اِنت و
رۆچی چۆ گوَزۆکێن ساهگێا.
۵ هُداوند! آسمانا دِرّ و جهلاد بیا
کۆهان دست جن که چه اِشان دوتّ در بیئیت.
۶ وتی گِرۆکان شنگ کن که دژمن شنگ و شانگ ببنت،
وتی تیران شان و سَرگَردانِش کن.
۷ دستا چه بُرزاد شهار،
منا آزات کن و برَکّێن
چه بازێن آپان،
چه درامدانی دستان،
۸ که دپِش چه درۆگا پُرّ اَنت و
راستێن دستِش چه پرێبا.
۹ من په تئو نۆکێن سئوتے جنان، او هُدا!
ده‌تارێن سرۆز و چنگئے سرا په تئو سازَ جنان،
۱۰ په هماییا که بادشاهان سۆبێنَ کنت و
وتی هزمتکارێن داوودا رکّێنیت،
چه کُشۆکێن زهما.
۱۱ منا برکّێن و چه درامدانی دستا آزات کن،
که دپِش چه درۆگا پُرّ اَنت و
راستێن دستِش چه پرێبا.
۱۲ گڑا مئے بچکّ، ورناییا چۆ رُستگێن درچکا بنت و
مئے جنکّ چۆ وَش‌تراشتگێن مِنُکا که په کلاتان تراشگ بوتگ‌اَنت.
۱۳ مئے اَمبار، چه هر پئیمێن بَر و سَمرا پُرَّ بنت و
مئے رمگ هزارانی هسابا گێشَ بنت،
دهان هزارانی هسابا، مئے ڈگاران.
۱۴ مئے آپُسێن گۆک باز باز چُکَّ کارنت و
دژمن مئے دیوالان پرۆشتَ نکننت،
کَسّ بندیگَ نبیت و
مئے بازاران نالَگ و پریاتَ نمَچّیت.
۱۵ بَهتاور هما مردم اَنت که همے ڈئولا بنت،
بَهتاور هما اَنت که هُداوند آیانی هُدا اِنت.