زَبور

بهر ۱۸

هُداوند منی تلار اِنت

په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. هُداوندئے هزمتکار داوودئے زَبور. داوودا اے زَبور هما وهدا په هُداوندا پِر بست که هُداوندا چه سجّهێن دژمنان و چه شاوولئے دستا رَکّێنت. داوودا چُش گوَشت:


۱ او هُداوند، او منی زۆر و واک! ترا باز دۆستَ داران.

۲ هُداوند منی تلار اِنت، منی کلات و منی رَکّێنۆک اِنت،

منی هُدا منی تلار اِنت و هماییئے پُشتا باهۆٹ و مئیارَ بان.

آ منی اِسپر اِنت، منی زۆراکێن رَکّێنۆک و منی سنگر.

۳ هُداوندا که ستا و سنائے لاهک اِنت تئوارَ کنان و

چه وتی دژمنانَ رکّان.

۴ مرکئے ساد و بندان منا پتاتگ‌اَت و

تباهی و زئوالیئے هار و هیرّۆپان منا تُرسێنتگ‌اَت.

۵ مُردگانی جهانئے ساد و بندان پتاتگ‌اتان و

گۆن مرکئے داما، دێم په دێم اتان.

۶ وتی پرێشانیانی تها هُداوندُن تئوار جت و

کُمک لۆٹگئے پریاتُن وتی هُدائے گوَرا بُرز کرت.

آییا چه وتی پرستشگاها منی تئوار اِشکت و

منی کُمک لۆٹگئے پریات آییئے گۆشان رَست.

۷ نون زمین چَنڈت و جُمب و جۆشا لَگّت،

کۆهانی بێه و بُنیات هم لرزتنت،

چیا که آ هِژم گپتگ‌اَت.

۸ چه آییئے پۆنزا دوتّ در آتک و

سۆزناکێن آسے چه دپا،

تپتگێن اَنگَر زبانُک جنَگا اتنت.

۹ آسمانی اێر آورت و جَهل آتک،

سیاهێن جمبر آییئے پادانی چێرا اَت.

۱۰ کَرّوبیێئے بانزُلانی سرا نِشتگ‌اَت و

گواتئے بانزُلانی سرا بال اَت.

۱۱ تهارۆکی وتی پۆشاکی کرت و

جمبرانی گُبار و سیاهێن هئوری وتی چاگردئے کاپار کرتنت.

۱۲ رُژن و دْرپشناکی چه آییا دێما اَت و جمبر چست بئیگا اتنت،

تپتگێن سِنگ و آچشێن اَنگَر درَ کپتنت.

۱۳ هُداوندا چه آسمانا گْرندِت و

بُرزێن اَرشئے هُدایا چه تپتگێن سِنگ و آچشێن اَنگَران وتی تئوار سر دات.

۱۴ آییا وتی تیر شانتنت و دژمن شنگ و شانگ کرتنت،

گْرۆکی دئور دات و سرگردانی کرتنت.

۱۵ دریائے آپراه گِندگ بوتنت و

دنیائے بُنیات پدّر،

چه تئیی نِهرّ و هکّلان

چه تئیی پۆنزئے ترندێن گواتا، او هُداوند!

۱۶ آییا چه بُرزادا دست شهارت و منا گپتی،

چه زیادهێن آپا منا در آورتی و

۱۷ چه زۆراورێن دژمنا رَکّێنت،

چه آیان که نپرتِش منی سرا پرۆشتگ‌اَت،

چیا که چه من زۆراکتر اتنت.

۱۸ سکّی و سۆریانی رۆچا، منی دێما در آتکنت،

بله هُداوند منی پُشت و پناه اَت.

۱۹ آییا منا پْراه و اێمنێن جاگهے آورت و

منا رَکّێنتی، چیا که چه من باز وشّ و رزا اَت.

۲۰ هُداوندا په منی پهرێزکاریا گۆن من نێکی کرتگ،

منی دستانی پاکیئے مُزّ بَکشاتگ،

۲۱ چیا که من هُداوندئے راه یله نداتگ و

چه هُدایا دێم په بدیا نشُتگان.

۲۲ آییئے پرمان مُدام منی چمّانی دێما بوتگ‌اَنت و

آییئے هُکم چه وت دور نداشتگ‌اَنت.

۲۳ آییئے دێما تمان و بےائیب بوتگان و

وتا چه گناها دور داشتگ.

۲۴ هُداوندا منی پهرێزکاریانی مُزّ داتگ،

آییا منی دستانی پاکی دیستگ.

۲۵ تئو گۆن وپاداران وپادار ائے و

گۆن تچکێنان تچک.

۲۶ گۆن پاکێنان پاک ائے و

بله گۆن رِپک‌کاران چالاک.

۲۷ چیا که تئو بێکِبرانَ رَکّێنئے،

بله پُرکبر و گُروناکان چم‌جَهلَ کنئے.

۲۸ او هُداوندێن هُدا! تئو منی چِراگا رُژناگَ کنئے.

هما اِنت که منی تهارۆکیان رۆشنَ کنت.

۲۹ گۆن تئیی مَدَتا لشکرێئے سرا اُرُش و هَملهَ بران و

گۆن هُدائے کُمکا اِنت که چه بُرزێن دیوالان کُپَّ کنان.

۳۰ هئو! هُدائے راه تمان و کاملێن راهے،

هُدائے هبر بےائیب اَنت،

په هرکَسا که آییئے گوَرا پناهَ زوریت، اِسپرے.

۳۱ هُداوندا اَبێد، کئے هُدا اِنت و

هُدایا اَبێد، کئے تلار؟

۳۲ اے هُدا اِنت که منا زۆر و واکَ دنت و

منی راها تمان و بےائیبَ کنت.

۳۳ منی پادان آسکانی پئیما تێزَ کنت و

منا بُرزیانی اۆشتگا لاهِکیَ دنت.

۳۴ منی دستان په جنْگا آزمودگَ کنت،

تان باسکُن بْرنجێن کمانا بلپّێنیت و چۆٹ بکنت.

۳۵ تئو وتی سۆبێن بئیگئے اِسپرا منا بَکشئے و

راستێن دستِت منی پُشت و پناه اِنت،

تئیی نرم‌دلی و بێکبری منا مزنیَ دنت.

۳۶ تئو منی پادانی چێرئے راها پْراهَ کنئے

تانکه پادُن ملرزنت.

۳۷ دژمنانی رندا کپان و

منی دست په آیانَ رسیت،

تان هلاک مبنت، پِر نترّان.

۳۸ اَنچش زمینا جنان که پاد آیگئے مۆه و واکِش مبیت،

منی پادانی چێرا کپنت.

۳۹ تئو په جنْگا منا زۆر و واکَ بَکشئے و

دژمنان منی پادانی چێرا دئورَ دئیئے.

۴۰ منی پادان دژمنانی گَردنئے سرا اێرَ کنئے و

من وتی دژمنان گار و گُمسارَ کنان.

۴۱ په کُمکا پِریاتَ کننت بله رَکّێنۆکے نێست،

چه هُداوندا کُمکَ لۆٹنت، بله پَسّئوَ ندنت.

۴۲ من آیان هاکَ کنان و گواتا دئیان،

دَمک و کوچهانی گِلئے پئیما چنڈان.

۴۳ تئو منا چه مردمانی جنْگ و چۆپانَ رَکّێنئے و

کئومانی سردارَ کنئے،

هما مردم منی هزمتا کننت که منِش پجّاهَ نئیاران.

۴۴ تان منی تئوارا اِشکننت، پرمانَ برنت،

دَرامد منی دێما وتی سرا جَهلَ کننت.

۴۵ آ دِلتْرَکَّ بنت،

لرزان و دْرهان چه وتی کلاتانَ تچنت.

۴۶ هُداوند زندگ اِنت. په منی تلارێن هُدایا نازێنک.

منی رَکّێنۆکێن هُدایا شان و شئوکت بات.

۴۷ هُدا اِنت که منی بێرا گیپت،

کئوم و راجان منی چێردستیا نادێنیت و

۴۸ منا چه دژمنانَ رَکّێنیت.

هئو! تئو منی دژمنانی دێما منا سرپرازَ کنئے و

چه زالمێن مردمانَ چُٹّێنئے.

۴۹ او هُداوند! پمێشکا ترا کئومانی نیاما ستا کنان و

تئیی ناما نازێنان.

۵۰ آ وتی بادشاها مزنێن سۆب و پێرۆزیَ بَکشیت و

وتی رۆگن پِر مُشتگێنا مِهرَ کنت،

بزان داوود و آییئے نَسل و پدرێچا تان اَبد.