۱ او هُدا! منی پریاتا بِشکن و
منی دْوایا گۆش دار.
۲ ترا چه زمینئے گُڈسرا گوانکَ جنان،
وهدے دلُنَ دْرهیت.
منا دێم په تلارێا بر که چه من بُرزتر اِنت.
۳ چیا که تئو منی پناهگاه بوتگئے و
دژمنانی دێما مُهرێن بُرجے.
۴ بِلّ که تئیی تمبوا تان اَبد بمانان و
تئیی بانزُلانی ساهگا پناه بزوران. اۆشت...
۵ چیا که تئو، او هُدا، منی داتگێن کئول اِشکتگ‌اَنت و
وتی نامئے تُرستگێنانی میراسِت منا بکشاتگ.
۶ بادشاهئے اُمرئے رۆچان باز کن و
آییئے سالان، تان سجّهێن نسلان.
۷ هُدائے بارگاها تان اَبد شاهی تهتا بنندات،
وتی مِهر و وپاداریا آییئے نگهپان کن.
۸ نون تئیی ناما مُدام نازێنان و
وتی کئولان هر رۆچ پورهَ کنان.