۱ او هُدا! چیا مارا تان اَبد یله داتگِت؟
په چے تئیی هِژمئے آس په تئیی چَراگاهئے پسان رۆک اِنت؟
۲ وتی کئومئے یاتا بکپ،
که تئو چه دێرێن زمانگان په بها زرتگ‌اتنت،
که تئو مۆکِتگ‌اَنت تان تئیی کئوم و میراس ببنت.
سَهیونئے کۆهئے هئیالا بکپ که اۆدا جهمنند بوتگئے.
۳ وتی گامان دێم په وتی همے مُدامیگێن وئیرانگان بترّێن،
چیا که دژمنا هر چیزّ بێران کرتگ که تئیی پاکێن جاگها بوتگ.
۴ دژمنان تئیی دیدارجاهئے تها گُرِّت و
وتی بئیرک په نشانیا مِکّ کرتنت.
۵ همایانی پئیما اتنت که وتی تپران
جنگلئے درچکانی سرا بُرزَ برنت.
۶ آیان، تئیی پاکێن جاگهئے سجّهێن آجِتگێن دار
گۆن وتی تپر و تێشگان پرۆشت و هورت کرتنت.
۷ تئیی پاکێن جاگه‌اِش آس کَشِّت و هاک و پُر کرت،
تئیی نامئے منندجاهِش پَلیت کرت.
۸ وتی دلا گوَشتِش: ”آیان سَرجمیا وتی پنجگئے چێرا کارێن،“
گڑا هُدائے سجّهێن دیدارجاهِش اے سرڈگارا سۆتکنت.
۹ نون هچ نشانیے نگندگا اێن،
هچ نبیے پَشت نکپتگ و
چه ما کَسّ هم نزانت که تان کدێن اے پئیما بیت.
۱۰ او هُدا! تان کدێن دژمن تئیی سرا بکندیت؟
دژمن تان اَبد تئیی ناما بَد و رَد بکنت؟
۱۱ چیا وتی دستا پُشتا دارئے،
وتی راستێن دستا؟
دستا پَچ کن و په آیان گاری و تباهیے بیار.
۱۲ بله هُدا چه دێرێن زمانگان منی بادشاه اِنت،
که زمینئے سرا نجات‌بَکشێن کارَ کنت.
۱۳ اے تئو اتئے که دریااِت گۆن وتی زۆر و واکا دو نێم کرت و
دریائے بَلاهانی سرِت آپانی نیاما پرۆشتنت،
۱۴ لیویاتانئے سرِت پرۆشتنت و
گیابانئے سَهدارانی وراکِت کرت.
۱۵ جۆ و سرچمّگ، تئو رُمبێنت و رئوان کرتنت،
مُدامیگێن کئور، تئو هُشک کرتنت.
۱۶ رۆچ تئییگ اِنت و شپ هم تئیی
ماه و رۆچ تئو برجاه داشتگ‌اَنت.
۱۷ اے تئو اتئے که زمینئے هَند و سیمسرِت گیشّێنتنت،
گرماگ و زمستانئے اڈّ کنۆک تئو ائے.
۱۸ او هُداوند! یاتا بکپ که دژمن چِه پئیما مسکرا کننت و
نازانتێن مردم تئیی ناما چِه پئیما بَد و رَدَ گوَشنت.
۱۹ وتی کپۆتا رسترانی وراک مکن و
ستم دیستگێن کئومئے زندا تان اَبد مشمۆش.
۲۰ وتی بستگێن اَهدا بدار،
چیا که اے سرڈگارئے تهارێن جاگه
چه زُلم و زۆرئے کُدۆه و کُداما پُرّ اَنت.
۲۱ مئیل که پادمالێن مردم گۆن رسوایی پد بکِنزنت،
سِتَم دیستگ و هاجتمند تئیی ناما ستا بکناتنت.
۲۲ او هُدا! جاه جن و وتی هکّئے دێمپانیا بکن،
یاتا بکپ که نازانت سجّهێن رۆچا چِه پئیما تئیی سرا کندنت.
۲۳ وتی دژمنانی کوکّاران مشمۆش،
دژمنانی شۆرشا که مُدام بُرزاد اِنت.