۱ هُداوند بادشاهیَ کنت،
زمین شادهی بکنات و
سجّهێن تئیابی سرڈگار گَل باتنت.
۲ جمبر و تهاری آییئے چَپّ و چاگردا اَنت،
اَدل و اِنساپ، آییئے تهتئے بُنهِشت و بُنیاد اَنت.
۳ آس آییئے دێما رئوان اِنت و
چه هر نێمگا آییئے دژمنان اێرَ بارت.
۴ آییئے گْرۆک جهانا رۆشنا کنت،
زمینَ گندیت و لرزیت.
۵ هُداوندئے دێما کۆه چۆ مۆما آپَ بنت،
سجّهێن جهانئے هُداوندئے دێما.
۶ آسمان آییئے اَدلئے جارا جننت و
سجّهێن کئوم آییئے شان و شئوکتا گندنت.
۷ آ سجّهێن مردم شرمسارَ بنت که بُت سُجدهَ کننت،
هما که ناهودگێن بتانی پُشتا پهرَ بندنت.
او سجّهێن ”هُدایان“! آییا سُجده کنێت.
۸ سَهیون اِشکُنت و شادهیَ کنت و
یَهودیَهئے جنک گَل اَنت
چه تئیی دادرسیا، او هُداوند!
۹ چیا که تئو، او بُرزێن اَرشئے هُداوند، سجّهێن زمینئے سرا مزن‌شان ائے،
تئو سجّهێن ”هُدایانی“سرا بالادست ائے.
۱۰ شما که هُداوندا دۆستَ دارێت،
چه بدیا نپرت کنێت،
چیا که آ هُدادۆستانی زِندئے نگهپان اِنت و
آیان چه بدکارانی دستا نجاتَ دنت.
۱۱ نور په پهرێزکاران کِشگَ بیت و
شادهی په نێکدلان.
۱۲ او پهرێزکاران! هُداوندئے بارگاها شادهی کنێت و
آییئے پاکێن ناما بنازێنێت.