۱ ای عزیزان! این وعده ها برای ماست، پس باید خود را از هر چیزی که جسم و روح ما را آلوده می سازد، پاک کنیم و با خدا ترسی، خود را کاملاً به خدا تسلیم نماییم.
۲ ما را در قلبهای خود جا دهید. ما به هیچ کس بدی نکرده ایم، ما اخلاق کسی را فاسد نساخته ایم و هیچ کس را فریب نداده ایم. ۳ سخنان من برای ملامت کردن شما نیست، زیرا چنان که قبلاً گفته بودم، شما آنقدر برای ما عزیز هستید که در مرگ و زندگی با شما خواهیم بود. ۴ من به شما بسیار اطمینان دارم و افتخار می کنم. بنابر این، با وجود همۀ مشکلات، من دلگرمی و خوشی زیادی دارم.
۵ وقتی به ولایت مقدونیه رسیدیم، نتوانستیم برای رفع خسته گی خود کمی استراحت کنیم زیرا از هر طرف دچار زحمت شده بودیم. با دیگران در مبارزه بودیم و در دل خود ترس داشتیم. ۶ اما خدا که به دل شکسته گان آسایش می دهد، با آمدن تیطوس به ما هم دلگرمی بخشید. ۷ تنها آمدن او نبود که ما را خوشحال ساخت بلکه گزارش از دلگرمی شما به او، نیز ما را شاد ساخت. او در مورد اشتیاق تان برای دیدارم صحبت کرد و برایم گفت که شما از کار تان پشیمان بوده و حال از من دفاع می کنید. شنیدن این گزارشها مرا زیادتر خوشحال ساخت.
۸ با این که نامۀ من شما را آزرده ساخت اما از نوشتن آن پشیمان نیستم. اگر چه وقتی دیدم آن نامه برای زمان کوتاهی باعث آزرده گی شما شده بود، تا مدتی از نوشتن آن پشیمان شده بودم. ۹ اما حالا خوشحال هستم، نه به خاطری این که آزرده شده بودید بلکه چون آزرده گی تان باعث توبه شد. زیرا آزرده گی تان مطابق ارادۀ خدا بود تا هیچ ضرری از ما به شما نرسد. ۱۰ آن آزرده گی که از طرف خداست، باعث توبه می گردد تا نجات یابیم و هیچ پشیمانی به دنبال ندارد اما برعکس آزرده گی دنیوی باعث مرگ می شود. ۱۱ ببینید، آن آزرده گی را که مطابق ارادۀ خدا تحمل کرده اید، این صفات نیکو را در شما به وجود آورده است. این صفات چه شور و شوقی، چه اشتیاقی در دفاع از بیگناهی خویش، چه ناراحتی در مقابل بی عدالتی ها، چه خدا ترسی، چه علاقه و غیرت برای مجازات خطاکاران! شما نشان دادید که در تمام این کارها بی تقصیر هستید.
۱۲ من آن نامه را به خاطر آن شخص که بدی کرده و یا آن کسی که به او بدی شده، ننوشتم بلکه تا در حضور خدا اشتیاق شما نسبت به ما، برای خود تان آشکار شود. ۱۳ همۀ این چیزها به ما دلگرمی بخشید، نه تنها این بلکه دیدن خوشی تیطوس، بیشتر ما را خوشنود ساخت، زیرا شما همه باعث آرامش روحی او گردیده بودید. ۱۴ من پیش او به شما افتخار کردم و شما آبروی مرا حفظ کردید. همان طور که همه سخنان ما دربارۀ شما راست بود، افتخار ما نیز نسبت به شما پیش تیطوس به حقیقت پیوست. ۱۵ هر وقت که او اطاعت شما و آن ترس و لرزی را که در زمان ملاقات با او نشان دادید، به یاد می آورد، محبتش نسبت به شما بیشتر می شود. ۱۶ من چقدر خوشحالم که می توانم در هر کاری به شما اعتماد کنم.