۱ مردم می‌گویند: «بیایید به‌سوی خداوند برگردیم، زیرا او که ما را تکه‌تکه کرده است، اکنون ما را شِفا می‌بخشد. او که ما را زخمی کرد، اکنون زخمهای ما را درمان می‌کند. ۲ بعد از یک مدت کوتاه رنج کشیدن، خداوند دوباره به ما حیات می‌بخشد و آنگاه در حضور او زندگی می‌کنیم. ۳ پس بیایید خداوند را بشناسیم و معرفت او را به‌دست آوریم. ظهور او مانند طلوع آفتاب حتمی است. ظهور او بر ما مانند باران می‌آید، مانند باران بهاری که زمین را سیراب می‌کند.»
۴ اما خداوند می‌فرماید: «ای مردم اسرائیل و یهودا، با شما چه کنم؟ محبت شما مانند غبار و شبنم صبحگاهی زودگذر است. ۵ به همین دلیل، من انبیای خود را فرستاده‌ام تا پیام مرا به‌خاطر هلاکت‌تان به شما برسانند و خبر بدهند که داوری من مانند رعد و برق بر شما فرود می‌آید. ۶ من از شما محبت و وفاداری می‌خواهم نه قربانی. من خواهان هدیه‌های سوختنی شما نیستم بلکه از شما می‌خواهم تا مرا بشناسید.
۷ اما آنها مانند آدم، پیمان مرا شکستند و به من خیانت کردند. ۸ جِلعاد، شهر گناهکاران و قاتلان است. ۹ مانند راهزنانی که در کمین مردم می‌نشینند، کاهنان هم در راه شِکیم خون مردم را می‌ریزند و به هر‌نوع کارهای شرم‌آور دست می‌زنند. ۱۰ من در اسرائیل شاهد اعمال وحشتناکی بوده‌ام. اِفرایِم مرتکب زنا شده و اسرائیل خود را نجس ساخته است.
۱۱ ای مردم یهودا، به‌خاطر کارهای زشت‌تان، روزی را برای مجازات شما هم تعیین کرده‌ام.»