۱ این است نبوت عوبَدیا که خداوند متعال در مورد قوم ادوم، از طریق رؤیا به او نشان داد:
شنیدم که خداوند متعال
قاصدی با این پیام نزد ملتها فرستاده است و می‌گوید:
«برای جنگ با ادوم آماده شوید!»
۲ خداوند به قوم ادوم می‌فرماید:
«من شما را در بین ملتها خوار و ضعیف می‌سازم.
۳ غرور دل‌تان، شما را گمراه کرده است،
چون که بر صخره‌های بلند ساکن هستید
و جای‌تان بر فراز کوه‌هاست،
به خود می‌بالید و با غرور می‌گویید:
«کیست که بتواند دست خود را دراز کند
و ما را پایین آورد؟»»
۴ خداوند می‌فرماید: «اگر مانند عقاب در اوج آسمان پرواز کنید
و آشیانۀ‌تان را در بین ستاره‌گان بسازید،
من شما را پایین می‌آورم.
۵ اگر یک دزد در شب به خانه‌ای وارد شود،
فقط چیزی را می‌برد که به آن ضرورت دارد،
اگر انگورچین برای چیدن انگور بیاید،
مقداری از انگور را بجا می‌گذارد،
اما دشمنان‌تان، شما را کاملاً از بین می‌برند.
۶ ای اولادۀ عیسو، وقتی دشمنان‌تان بیایند،
تمام ثروت شما را به یغما می‌برند.
۷ همه ملتهایی که با شما پیمان بسته بودند
به شما خیانت می‌کنند
و شما را از کشور‌تان بیرون می‌رانند.
کسانی که با شما در صلح بودند،
بر شما غلبه می‌کنند
و دوستانی که نان و نمک شما را می‌خوردند،
برای‌تان دام گذاشته و با خود می‌گویند،
کجا است آن همه عقل و هوش آنها؟»
۸ خداوند می‌فرماید:
«در آن روز ادوم را مجازات می‌کنم.
تمام اشخاص دانا را از سرزمین‌شان نابود می‌سازم
و همه حکیمان آن را از بین می‌برم.
۹ جنگجویان شجاع شهر تیمان هراسان شده
و تمام مردم ادوم کُشته می‌شوند.»
۱۰ خداوند می‌فرماید:
«به‌خاطر ظلمی که در حق برادران‌تان،
یعنی اولادۀ یعقوب کردید،
با رسوایی برای همیشه نابود می‌شوید.
۱۱ در آن روزی که دشمنان، دروازه‌های آنها را شکستند
و بیگانه‌گان، مال و دارایی اورشلیم را
بین خود تقسیم کرده و با خود بُردند،
شما مانند بیگانه‌ای به یک طرف ایستاده، تماشا می‌کردید.
۱۲ شما نباید از بدبختی برادران‌تان خوش می‌شدید
و در روز مصیبت آنها خوشحالی می‌کردید
یا در هنگام غم و اندوه، به آنها خنده می‌کردید.
۱۳ شما نباید در روز سختی قوم برگزیدۀ من
با غرور به دروازه‌های شهر داخل می‌شدید،
و نباید در روز مصیبت آنها ثروت‌شان را غارت می‌کردید
و از غم آنها خوشی می‌کردید.
۱۴ شما نباید بر سر چهار‌راهی ایستاده می‌شدید
تا آنهایی را که می‌خواستند فرار کنند، گرفتار کنید
شما نباید در آن روز مصیبت،
آنها را به‌دست دشمنان تسلیم می‌کردید.»
۱۵ زیرا روز داوری خداوند برای تمام قومها نزدیک است.
ای مردم ادوم، طبق کردار خود‌تان با شما رفتار می‌کنم.
هر‌چه کرده‌اید، بر سر خود‌تان می‌آید.
۱۶ قوم برگزیدۀ من بر کوه مقدس از جام تلخ مجازات نوشید
اما قومهای دیگر جام تلخ‌تر مجازات را خواهند نوشید.
آنها، آن را می‌نوشند و از بین می‌روند.
۱۷ اما قوم اسرائیل در صهیون پناه می‌برد
و آنجا مکان مقدس خواهد شد
و آن سرزمین را که میراث اجداد‌شان است،
به دست می‌آورد.
۱۸ خاندان یعقوب و یوسف مانند آتشی خواهند بود،
که خاندان عیسو را مانند کاه می‌سوزانند
و اثری از نسل عیسو باقی نمی‌ماند.
این را من، خداوند می‌گویم.
۱۹ مردم از سمت جنوب یهودا، ادوم را تصرف می‌کنند.
اهالی دشتهای غربی، فلسطین را اشغال می‌نمایند،
قوم اسرائیل، سرزمین اِفرایِم و سامره را
و قبیلۀ بنیامین، جِلعاد را به‌دست می‌آورند.
۲۰ تبعید‌شده‌گان از شمال اسرائیل بر‌می‌گردند
و سرزمین فینیقیه را تا شهر زَرِفت در قسمت شمال، متصرف می‌شوند.
تبعید‌شده‌گان اورشلیم که در شهر ساردِس به سر می‌برند،
به وطن خود برگشته و شهرهای جنوب را اشغال می‌کنند.
۲۱ پیروزمندان به کوه صهیون برآمده،
بر کوه عیسو داوری می‌کنند
و پادشاهی از آنِ خداوند خواهد بود.