کتاب مزامیر

مزمور یکصد و دوم

دعا در پریشانی

(دعای مسکین وقتیکه پریشان حال شده، نالۀ خود را به حضور خداوند می ریزد.)

​۱ای خداوند، دعایم را بشنو و فریاد من نزد تو برسد. ​۲در روز سختی از من رو مگردان. به من توجه فرما و هرگاه دعا می کنم مرا به زودی اجابت فرما. ​۳روزهای عمرم مانند دود برباد رفته و استخوانهایم مثل هیزم در حال سوختن است. ​۴دل من مثل گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. خوردن غذای خود را فراموش کرده ام. ​۵به سبب آواز نالۀ من، جزء پوست و استخوان چیزی در بدنم باقی نمانده است. ​۶مثل مرغ سقای صحرا شده و مانند بوم خرابه ها گردیده ام. ​۷خواب به چشمانم راه ندارد و چون پرنده ای تنها بر پشت بام هستم. ​۸دشمنانم هر روز مرا سرزنش می کنند و مسخره کنندگانم مرا لعنت می نمایند. ​۹به سبب خشم و غضب تو خاکستر را مثل نان می خورم و اشکهایم با آبی که می نوشم آمیخته اند، ​۱۰زیرا که مرا برداشتی و بر زمین زدی. ​۱۱روزهایم مانند سایه های عصر رو بزوال است و من مثل گیاه پژمرده می شوم.

​۱۲لیکن تو ای خداوند، تا به ابد پادشاه هستی! و شهرت نام تو در تمام نسل ها باقی خواهد ماند. ​۱۳تو برخاسته، بر سهیون رحم می کنی، زیرا وقت آن است که بر او شفقت نمائی و زمان معین رسیده است. ​۱۴چون بندگان تو به سنگهای آنجا علاقه و دلبستگی دارند و بر خاک آن شفقت می نمایند. ​۱۵قوم ها از نام خداوند خواهند ترسید و پادشاهان روی زمین از عظمت و جلال او. ​۱۶زیرا خداوند سهیون را بنا می کند و در جلال خود ظاهر می گردد. ​۱۷به زاری درماندگان توجه نموده و دعای مسکینان را خوار نخواهد شمرد.

​۱۸این برای نسل آینده نوشته می شود تا قومی که آفریده خواهند شد، خداوند را ستایش کنند. ​۱۹خداوند از جایگاه ملکوتی خود نگریسته و از آسمان بر زمین نظر افگنده است. ​۲۰تا نالۀ اسیران را بشنود و آنانی را که محکوم به مرگ بودند، رهایی بخشد. ​۲۱بنابراین نام خداوند در سهیون ذکر خواهد گردید و در اورشلیم او را ستایش خواهند کرد، ​۲۲هنگامیکه اقوام و ملتهای جهان یکجا جمع شوند تا خداوند را عبادت نمایند.

​۲۳توانائی مرا در نصف راه از من گرفت و روزهای مرا کوتاه گردانید. ​۲۴آنگاه گفتم که ای خدای من، نگذار که در جوانی بمیرم. ای که جاویدان و ابدی هستی. ​۲۵از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمان ها عمل دستهای تو است. ​۲۶آن ها فانی می شوند، لیکن تو باقی هستی و همگی آن ها همچون لباس، کهنه و فرسوده می شوند. تو آن ها را مثل ردا تبدیل می کنی و مبدل خواهند شد. ​۲۷لیکن تو همان هستی و سالهای تو تمام نخواهد گردید. ​۲۸فرزندان بندگانت در پناه تو بسر برده و نسل ایشان در حضور تو پایدار خواهند بود.